Bu məzhəbin ən mühüm və şah əsəri tövhid və şirk məsələsindədir. Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, bu da İbni Teymiyyə Dəməşqinin əqaidindən alınmışdı.
Məhəmməd ibni Əbdül-Vəhhabın «Kəşfuş-şübəhat» kitabındakı sözünün xülasəsi belədir:
1-İslamın də`vət etdiyi tövhid – ibadət­dəki töv­hiddir; çünki ərəb müş­rikləri Xaliqin vahid olduğunu qəbul edir və deyirdilər ki, bütün aləm Onun məxluqudur:
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ
“Hər vaxt onlardan “asimanları və yeri kim yaratmışdır?” - deyə soruşsan, müt­ləq “qüdrətli və elmli Allahdır!” - deyə cavab verərlər.”[1]
Digər bir ayədə isə buyurulur:
قُلْ مَن یَرْزُقُکُم مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ أَمَّن یَمْلِکُ السَّمْعَ والأَبْصَارَ وَمَن یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیَّتَ مِنَ الْحَیِّ وَمَن یُدَبِّرُ الأَمْرَ فَسَیَقُولُونَ اللّهُ فَقُلْ أَفَلاَ تَتَّقُونَ
“De: “Kim sizə asimandan və yerdən ruzi verir?! Kim sizin qulaqlarınızın və göz­lərinizin malikidir?! Kim dirini ölü­dən və ölünü diridən çölə çıxardır və kim (dünyanın) işlərini tədbir edir?!” Deyərlər: “Allah!” De: “Bəs nə üçün təqvalı olmursunuz?!”[2]
Bu ayələrə əsasən, ərəb müşrikləri aləmlərin Xaliqinin, bəndələrin ruzi verəninin, bütün aləmin tədbir və idarə edicisinin yeganə Allah olduğunu bilir­dilər. Bəs görəsən, onların şirki nədən iba­rət­dir? Onların əqidəsinin iradı yal­nız ibadətdəki tövhiddən ibarət idi: yə`ni onlar bütlərə və bə`zi saleh insanlara pərəs­tiş edirdilər. Başqa sözlə desək, ərəb müşrikləri heç vaxt Allahın, xaliqin vahid, raziq və rəbbul-aləmin olmasını inkar etmirdilər; onlar sadəcə Allaha ibadətdə müşrik idilər və İslam da onları yeganə Allaha ibadətə də`vət etmişdir.
2-Şirkin məfhumu budur ki, insan yeganə Allah­dan qeyrisini çağırsın, çətinliklə­rinin həll olunması üçün ona pənah aparsın (misal üçün; «ya Rəsuləllah!», «ya Əli!» desin). Çünki Qur`an buyurur:
 فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا [3]
3-Əgər bir şəxs Peyğəmbərdən, yaxud hər hansı din rəhbərindən və saleh insanlardan şəfaət istəsə, onun işi şirkdir və belə bir şəxsin ca­nı və malı müvəhhidlərə (tövhid­çilərə) mü­bah­dır! Çünki o, müşrikdir və hər müşrikin də qanı hədər, mal-dövləti və arvad-uşaqları (töv­hid­­çilərə) halaldır. Qur`ani-Məcid buyurur:
قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا لَّهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ
“De: Şəfaət ümumi şəkildə Allaha məxsus­dur, asimanların və yerin hökuməti Ona məxsus­dur. Sonra isə, Ona doğru qayıdacaqsınız.”[4]
4-Bundan əlavə, ərəb müşrikləri bütlərə pərəs­tiş etdiklərinə görə e`tiraza düçar olurdular:
مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى
“Biz bütlərə, yalnız buna görə pərəstiş edirik ki, bizi Allah dərgahına yaxın­laşdırsınlar.”[5]
Peyğəmbər də onların sözünü heç vaxt qəbul etmirdi.
Deməli, müşriklərin bütlər qarşısın­dakı pərəstişləri onların xaliq və raziq olduqlarına görə deyildi; əksinə (bütlərin) Allah dərgahında şəfaət etməsi üçün idi. hər kəs Allahdan qeyrisini şəfaətçi bilsə, ərəb müşrikləri kimidir və onların malı, canı və namusu mübahdır!
Vəhhabilərin tövhid və şirk məsələsi barə­sində əqidələrinin xülasəsi bunlardan ibarətdir.

[1] «Yusüf» surəsi, ayə:9.
[2] «Yunüs» surəsi, ayə:31.
[3] «Cin» surəsi, ayə:18
[4] «Cümə» surəsi, ayə:44
[5] «Zümər» surəsi, ayə:3.