مسأله 83 ـ هر گاه معتکف به سبب آمیزش، هر چند در شب، اعتکاف واجب خود را باطل کند، باید کفّاره بپردازد. امّا اگر با یکى دیگر از محرّمات، اعتکاف را باطل نماید کفّاره ندارد، هر چند پرداخت کفّاره در غیر آمیزش نیز موافق احتیاط است، بلکه احتیاط آن است که در اعتکاف مستحبى، اگر قبل از تکمیل روز دوم باطل شود نیز کفّاره بدهد.
مسأله 84 ـ کفّاره اعتکاف بنابر اقوى همانند کفّاره ماه رمضان است; یعنى شصت روز روزه بگیرد، و یا شصت فقیر را سیر کند. ولى احتیاط مستحب آن است که همچون کفّاره ظهار عمل کند، که در درجه اوّل روزه است.
مسأله 85 ـ هرگاه اعتکاف واجب باشد، و در ماه رمضان واقع شود و آن را با آمیزش در روز باطل کند، باید دو کفّاره بپردازد. یک کفّاره براى باطل کردن اعتکاف و دیگر، کفّاره باطل کردن روزه ماه مبارک رمضان.
مسأله 86 ـ چنانچه اعتکاف واجب باشد و روزه قضاى ماه رمضان را گرفته باشد و آن را باطل کند، علاوه بر کفّاره اعتکاف باید کفّاره افطار قضاى روزه رمضان را نیز بپردازد.
مسأله 87 ـ هرگاه مطابق نذر در ماه رمضان معتکف شود، سپس آن را با آمیزش در روز باطل کند، باید سه کفّاره بپردازد.
الف) کفّاره اعتکاف.
ب) کفّاره نذر (البتّه مشروط بر اینکه نذر را در مثل این واجبات صحیح بدانیم).
ج) کفّاره افطار در ماه رمضان.
مسأله 88 ـ هرگاه معتکف با همسر در حال اعتکافش در روز ماه مبارک رمضان بدون رضایت وى، آمیزش کند، احتیاط آن است که چهار کفّاره بدهد، هر چند بعید نیست سه کفّاره به شرح زیر کفایت کند:
الف) کفّاره باطل کردن اعتکاف خودش.
ب) کفّاره باطل کردن روزه ماه رمضان خودش.
ج) کفّاره باطل کردن روزه ماه رمضان همسرش.
زیرا دلیلى بر اینکه کفّاره چهارمى بخاطر باطل کردن اعتکاف زن، بر شوهر واجب باشد در دست نداریم. بدین جهت اگر در شب او را مجبور بر آمیزش کند فقط کفّاره بطلان اعتکاف خودش را باید بپردازد، و کفّاره دیگرى بر او نیست.
مسأله 89 ـ چنانچه معتکف در روز ماه رمضان با همسر در حال اعتکافش آمیزش کند، و این کار با میل و رضایت زوجه نیز بوده باشد، هر یک از آنها باید دو کفّاره بپردازد، و اگر در شب همبستر شوند، هر کدام یک کفّاره مى دهد.
