میمون بن مهران چنین نقل مى کند:
«کُنْتُ جالِساً عِنْدَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ(علیهما السلام) فَأَتاهُ رَجُلٌ، فَقالَ لَهُ: یَابْنَ رَسُولِ اللهِ(صلى الله علیه وآله) اِنَّ فُلاناً لَهُ عَلَىَّ مالٌ وَ یُریدُ اَنْ یَحْبِسَنى، فَقالَ: وَاللهِ ما عِنْدى مالٌ فَأَقْضِىَ عَنْکَ، قالَ: فَکَلِّمْهُ، قالَ: فَلَبِسَ(علیه السلام)نَعْلَهُ، فَقُلْتُ لَهُ: یَابْنَ رَسُولِ اللهِ(صلى الله علیه وآله)اَنَسیتَ اعْتِکافَکَ؟ فَقالَ لی: لَمْ اَنْسَ، وَ لکِنّى سَمِعْتُ اَبى(علیه السلام)یُحَدِّثُ عَنْ جَدّى رَسُولِ اللهِ(صلى الله علیه وآله) اِنَّهُ قالَ: مَنْ سَعى فى حاجَةِ اَخیهِ الْمُسْلِمِ فَکَاَنَّما عَبَدَاللهَ عَزَّ وَ جَلَّ تِسْعَةَ آلافِ سَنَة، صائماً نَهارَهُ، قائماً لَیْلَهُ; در خدمت امام حسن مجتبى(علیه السلام) نشسته بودم که مردى به حضور حضرت رسید و عرض کرد: اى فرزند رسول خدا! فلان کس طلبى از من دارد که مى خواهد بخاطر آن مرا زندانى کند، کمکم کن. حضرت فرمود: به خدا قسم پولى که بتوانم با آن بدهى تو را بپردازم در اختیار ندارم. عرض کرد: پس با او صحبت کنید، (تا مهلت دهد و مرا زندانى نکند) حضرت کفشهاى خود را پوشید که همراه او برود. عرض کردم: اى فرزند رسول خدا! آیا فراموش کرده اى که در حال اعتکاف هستى؟ فرمود: فراموش نکرده ام، لکن از پدرم شنیدم که از جدم رسول خدا نقل کرد که آن حضرت فرمودند: هر کس در راه برآورده شدن حاجت برادر دینى اش تلاش کند گویا نُه هزار سال خداوند را عبادت کرده است، در حالى که روزه ها روزه بوده و شبها به نماز ایستاده است».(1)
از این حدیث پرمعنا دو نکته مهم استفاده مى شود:
نخست اینکه اعتکاف امام حسن(علیه السلام)، البتّه طبق روایت ابن عبّاس، در مسجدالحرام بوده است.
دیگر، اهمیّت فوق العاده کمک به برادران و خواهران دینى در رفع حوائج و مشکلاتشان، که این مطلب در روایات اسلامى بطور گسترده مطرح شده است.(2)
از خداوند متعال مى خواهیم که توفیق این عبادت بزرگ را به همه ما عنایت فرماید.

1 . میزان الحکمه، واژه اعتکاف، باب 2829، ح 13629 ; وسائل الشیعه، ج 7، ص 409. شبیه این روایت به نقل از ابن عباس در سفینة البحار مادّه «حوج»، و مستدرک الوسائل، ج 7، ص 565 نیز نقل شده است.