مسأله 79 ـ هرگاه یکى از محرّمات، که موجب بطلان اعتکاف مى شود، را حتّى از روى سهو و فراموشى مرتکب گردد، اعتکافش خالى از اشکالى نیست، امّا اگر آمیزش جنسى کند، هر چند از روى فراموشى باشد، چنانچه اعتکاف واجب باشد، باید پس از اتمام آن، در صورتى که وقت آن محدود بوده، قضاى آن را بجا آورد، و اگر وقتش وسیع است، بنابر احتیاط واجب آن را از نو شروع کند، و اگر مستحب بوده، آن را تمام کند و قضا ندارد.
مسأله 80 ـ هرگاه اعتکاف خود را به سبب ارتکاب یکى از مبطلات اعتکاف باطل کند، چنانچه آن اعتکاف واجب معیّن بود (و وقت آن گذشته) باید قضاى آن را بجا آورد، و اگر واجب غیر معیّن بوده، باید آن را دوباره انجام دهد، مگر اینکه به هنگام نیّت اعتکاف یا اجراى صیغه نذر (به شرحى که گذشت) شرط رجوع کرده باشد، که در این صورت نیازى به قضا یا اعاده آن نیست. و اگر اعتکافش واجب نبوده، ولى در روز سوم آن را باطل کرده، در اینجا نیز باید قضاى آن را بجا آورد، امّا اگر در روز اوّل و دوم (قبل از تکمیل دو روز) بوده، وظیفه اى ندارد.
مسأله 81 ـ قضاى اعتکاف، واجب فورى نیست، هر چند انجام آن در اوّلین فرصت مطابق احتیاط است.
مسأله 82 ـ هرگاه معتکف در اثناى اعتکافى که به سبب نذر یا مانند آن واجب شده از دنیا برود، قضاى آن بر ولىّ میّت واجب نیست; هر چند مطابق احتیاط است.