خداوند متعال در آیه شریفه 40 سوره حج، یکى از فلسفه هاى جهاد را چنین بازگو مى کند:

(وَلَوْلاَ دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْض لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللهِ کَثِیراً وَلَیَنصُرَنَّ اللهُ مَنْ یَنصُرُهُ إِنَّ اللهَ لَقَوِىٌّ عَزِیزٌ);

اگر خداوند از مؤمنان دفاع نکند، و از طریق اذن جهاد بعضى را به وسیله بعضى دفع ننماید، دیرها و صومعه ها و معبدهاى یهود و نصارا و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده مى شود ویران مى گردد.

آرى اگر افراد با ایمان و غیور دست روى دست بگذارند، و تماشاچى فعالیّتهاى ویرانگرانه طاغوتها و مستکبران وافراد بى ایمان و ستمگر باشند، و آنها میدان را خالى ببینند، اثرى از معابد و مراکز عبادت الهى نخواهند گذارد. چرا که معبدها جاى بیدارى است، و محراب میدان مبارزه و جنگ است، و مسجد در برابر خودکامگان سنگر است، واصولا هرگونه دعوت به خداپرستى بر ضدّ جبّارانى است که مى خواهند مردم همچون خدا آنها را بپرستند! و لذا اگر آنها فرصت پیدا کنند تمام این مراکز را با خاک یکسان خواهند کرد.

جالب اینکه طبق آنچه در آیه مورد بحث آمده، جهاد اسلامى نه تنها ضامن بقاى عبادتگاههاى اسلامى است، بلکه در سایه آن، عبادتگاههاى تمام ادیان الهى حفظ مى شود.