برخورد پیامبر(صلى الله علیه وآله) با دشمنانش پس از فتح مکّه یک نمونه از این سیره عملى است; برخورد آن حضرت را بصورت فشرده نقل نموده، سپس آن را با برخورد غربیهاى مدّعى تمدّن با دشمنانشان، پس از جنگ جهانى دوم مقایسه مى نماییم:
پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)سیزده سال قبل از هجرت به مدینه، در مکّه مکّرمه بسیار آزار دید، به گونه اى که مکّه یادآور آلام و مصیبتها و نامردمیها و مشکلات و گرفتاریهاى فراوانى براى آن حضرت بود; چرا که سرسخت ترین دشمنان آن حضرت در مکّه بودند; ولى هنگامى که سپاه اسلام مکّه را فتح کرد و پیامبر(صلى الله علیه وآله)بر آن دشمنان لجوج و عنود، که منشأ تمام مصیبتها و مشکلات بودند پیروز شد، با یک جمله زیبا همه آنها را مشمول عفو و رحمت اسلامى قرار داد و خطاب به آنها فرمود:
اِذْهَبُوا اَنْتُمُ الطُّلَقاء
تمام شما آزادید، به هر کجا مایلید بروید!
حتّى وقتى خبر دادند که یکى از سربازان اسلام پرچمى به دست گرفته، و شعار انتقام جویى سر مى دهد، حضرت ناراحت شد، و پرچم را از دست آن سرباز گرفت و به جاى شعار انتقام، شعار صلح و دوستى سرداد:
«اَلْیَوْمَ یَوْمُ الْمَرْحَمَةِ»;
امروز روز رحمت و محبّت است!
امّا هنگامى که سربازان متّفقین وارد پایتخت آلمان (برلین) شدند، قتل و عام عجیبى به راه انداخته، و مرتکب جنایات فراوان و بى شمارى شدند، به عنوان نمونه، بچّه هاى شیرخوار قنداقه اى را به آسمان پرتاب کرده، و در وسط زمین و آسمان با شلیک گلوله آنها را کشتند!
و اکنون نسل همان جانیان به دور از عاطفه، در فلسطین اشغالى هر روز جنایت تازه اى مى آفرینند، جنایاتى که قلم از بیان آن شرم مى کند، و گاه انسان طاقت دیدن و شنیدن آن را ندارد!
آیا ما اهل خشونتیم، یا این متمدّن نماهاى بى تمدّن!
