آیاتى از قرآن مجید بیان کننده نشانه هاى عظمت پروردگار است ـ که در حقیقت موضوع برهان نظم در مسأله خداشناسى است ـ در آیه شریفه 21 سوره روم مى خوانیم:
(وَ مِنْ آیاتِه اَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ اَنْفُسِکُمْ اَزْواجاً لِتَسْکُنُوا اِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً اِنَّ فى ذلِکَ لاَیاتٌ لِقَوْم یَتَفَکَّروُنَ);
از نشانه هاى او این که همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و در میانتان مودّت و رحمت قرا داد; در این، نشانه هایى است براى گروهى که تفکّر مى کنند.
ممکن است منظور از «بینکم» ارتباط بین زن و شوهر باشد; یعنى، خداوند بین زن و شوهر مودّت و رحمت قرار داد; ولى به احتمال قوى تر منظور ارتباط بین تمام انسانهاست. طبق این احتمال، یکى از نشانه هاى خداوند این است که بین تمام انسانها محبّت و مودّت و رحمت ایجاد کرده است.
آرى، تألیف قلوب از آیات الهى است، به گونه اى که اگر این محبّت اجتماعى وجود نداشت، زندگى دستجمعى امکان پذیر نبود.