سوّمین پیامد شوم «عجله» ندامت و پشیمانى است که در احادیث گذشته به آن اشاره شد. چه بسیارند کسانى که براى انجام کارها، قبل از فراهم شدن زمینه ها عجله کرده اند و نیروهایشان به هدر رفته و هرگز به مقصد و مقصود خود نایل نشده اند; در حالى که اگر کمى خویشتن دارى مى کردند، هرگز به چنان سرنوشتى مبتلا نمى شدند و چه بسیار کسانى که به خاطر دستپاچگى به سراغ چیزى رفته اند که دشمن جان آنها بوده و آرزو مى کنند که اى کاش! به سراغ آن نمى رفتند.
امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى فرمایند: «فَکَمْ مِن مُستَعجِل بِما اِن اَدرَکَهُ وَدَّ اَنَّهُ لَم یُدرِکْهُ; چه بسیارند افرادى که براى چیزى عجله مى کنند که اگر به آن دست یابند (فوراً پشیمان مى شوند و) دوست دارند هرگز به آن نرسیده بودند».(1)
1- نهج البلاغه، خطبه 150.