یکى از بدترین آثار منفى طول امل و آرزوهاى دراز این است که انسان را به انواع گناهان دعوت مى کند، زیرا رسیدن به این آرزوها معمولا از طریق مشروع غیر ممکن است، بنابراین گرفتاران این رذیله اخلاقى خود را ناگزیر مى بینند که در کسب درآمدها چشم بر هم نهند و حلال و حرام را شناسایى نکنند و از غصب حقوق دیگران، خوردن اموال یتیمان، کم فروشى، رباخوارى، رشوه و مانند این امور، ابا نداشته باشند.
به همین دلیل در حدیث معروف غررالحکم آمده است: «مَنْ طَالَ اَمَلُهُ سَاءَ عَمَلُهُ; کسى که آرزویش دراز باشد عملش بد مى شود»!(1)
و نیز آمده: «اَطْوَلُ النَّاسِ اَمَلا اَسْوَئُهُمْ عَمَلا; آن کس که آرزوهایش طولانى تر است عملش زشت تر خواهد بود».(2)
و در نقطه مقابل آن آمده است: «مَنْ قَصَّرَ اَمَلُهُ حَسُنَ عَمَلُهُ; کسى که آرزویش کوتاه باشد عملش نیک خواهد بود»!(3)
هر سه حدیث بالا از مولا امیرمؤمنان على(علیه السلام) است که جان به فداى سخنان نورانى و انسان سازش باد.
1- بحارالانوار، جلد 1، صفحه 156.
2- غررالحکم، حدیث 3054.
3- همان مدرک، جلد 5، صفحه 295(چاپ دانشگاه تهران).