بارها در مباحث مشابه گفته ایم که براى درمان مفاسد اخلاقى، باید نخست علل و ریشه ها و اسباب آن را بیابیم. بزرگان علم اخلاق نیز، در مباحث این علم، به بحث از انگیزه ها، اهمّیّت فوق العاده اى داده اند; به همین دلیل لازم است بحث دقیقى در مورد عوامل شهوت پرستى داشته باشیم.
امیال و خواسته هاى درونى که از آن به شهوات تعبیر مى شود، ـ مخصوصاً شهوت جنسى ـ یک امر طبیعى و خدادادى بوده و از عوامل حرکت انسان، براى پیشرفت زندگى بشمار مى آید. به همین دلیل، گرچه نمى توان آنها را از میان برد، اما هرگز نباید براى سرکوبى آنها نیز تلاش کرد; زیرا اگر این شهوات در حدّ اعتدال باشند; نه تنها مشکلى ایجاد نمى کنند، بلکه یکى از اسرار تکامل و تقدّم انسان نیز محسوب مى گردند.
آنچه که به صورت مفسده اخلاقى ظاهر مى شود، همان طغیان شهوات و خارج شدن آنها از کنترل نیروى عقل و خرد است.
حال باید ملاحظه کرد که چه عواملى سبب خارج شدن امیال و خواست هاى درونى از تحت کنترل عقل گشته و به صورت نیرویى ویرانگر درمى آید. به یقین، امور زیر تأثیر زیادى در این مسئله دارد: