«غفلت» موجب فساد اعمال انسان مى شود. افراد غافل و بى خبر به سراغ اعمال صالح کمتر مى روند و اگر بروند دیگر «غفلت» اجازه نمى دهد که اعمال خالص با حضور قلب و جامع تمام شرایط و اجزا، براى خدا انجام دهند.
از این رو، امیرمؤمنان على (علیه السلام) فرموده اند: «اِیَّاکَ وَ الْغَفْلَةَ وَ اِلاِغْتِرَارَ بِالْمُهْلَةِ فَاِنَّ الْغَفْلَةَ تُفْسِدُ الاَعْمَالَ; از غفلت و غرور ناشى از مهلت الهى بپرهیز زیرا، غفلت اعمال آدمى را فاسد مى کند».(1)
این احتمال نیز در تفسیر این حدیث وجود دارد که منظور، فساد اعمال گذشته انسان به خاطر غفلت هاى آینده است; زیرا، غفلت موجب گناه است و گناه موجب حبط اعمال.
1- شرح فارسى غررالحکم، جلد 2، صفحه 312.