«غفلت» و بى خبرى سرچشمه هاى زیادى دارد که نخستین عامل آن، جهل و ناآگاهى است.
عدم شناخت مقام پروردگار، بى توجّهى به مسئله قیامت، ناآگاهى نسبت به بى اعتبارى مال و مقام و ثروت دنیا، بى خبرى از وسوسه هاى شیطان و شیطان صفتان، از مهمترین عوامل غفلت است.
امام امیرمؤمنان على (علیه السلام) در این زمینه مى فرمایند: «اِنَّ مَنْ عَرَفَ الاَیَّامَ لَمْ یَغْفَل عَنَ الاِسْتِعْدَادِ; کسى که وضع روزگار (و بى اعتبارى دنیا) را بداند از آمادگى براى سفر آخرت غافل نمى شود»(1). آرى! جهل به هریک از این امور، سبب افتادن در گرداب «غفلت» و گرفتار شدن در عواقب شوم آن است.
1- میزان الحکمه، جلد 3، حدیث 15189، (باب الغفلة).