چهارمین دلیل ما بر حرمت خودارضایى، دلیل عقل است. هر عقل سالمى ضرر رساندن به خویشتن را قبیح و زشت مى داند; بلکه بعضى دفع ضرر محتمل را هم لازم مى دانند. و با توجّه به ضررهاى متعدّد استمناء، عقل حکم به قبح و زشتى و حرمت آن مى کند. ضررهایى که گاه تا سر حدّ هلاکت و مرگ پیش مى رود. بنابراین، استمناء به حکم عقل نیز حرام است.
سؤال: چرا در استمناء ضررها و مفاسد به سرعت دامنگیر مبتلایان به آن مى شود؟
جواب: از آنجا که اسباب این عمل زشت همواره در اختیار انسان است و براحتى مى تواند مقدّمات آن را مهیّا کرده و دست به این کار بزند، بزودى تبدیل به عادت مى شود. و لذا عرب ها به آن «العادة السریه» گفته اند. البتّه همیشه هم سرّى و مخفى نیست. چون ممکن است با نگاه کردن به یک فیلم نامناسب، یا زن بد حجاب و بدپوشش، یا شنیدن موسیقى حرام یا الفاظ زشت و خاص و مانند آن حاصل شود. به هر حال با توجّه به این که اسباب و مقدّمات آن در همه جا و به راحتى در اختیار است، تبدیل به عادت مى شود. و هنگامى که عادت شد، ضررها و خطرات فراوانى به وجود مى آورد که شرح آن خواهد آمد.
سؤال: برخى از پزشکان(1) معتقدند اگر این کار با فواصل زمانى زیاد صورت بگیرد ضررى ندارد. چرا نظریّه ى این پزشکان را مورد توجّه قرار نمى دهید؟
جواب: احکام شرع، حتّى قوانین عرفى، تابع مصادیق خاص نیست; بلکه ناظر بر مجموع مکلّفین من حیث المجموع است. مثلاً شراب به خاطر آثار سویى که دارد و باعث زوال عقل مى گردد و در تمام بدن، از سر تا به پا، اثر منفى مى گذارد و حتّى در نسل آینده مصرف کننده ى آن نیز بى اثر نیست(2)، براى همه تحریم شده است، حتّى اگر در موردى هیچ یک از این آثار نباشد; مثل این که شخصى تنها یکى دو قطره از آن بنوشد. زیرا اگر راه براى این استثناءها باز شود، سوء استفاده هاى زیادى صورت خواهد گرفت. لذا، قانون گذار براى جلوگیرى از سوء استفاده ها به صورت عام حکم مى کند.
در مثال دیگر، رباخوارى مفاسد فراوانى دارد، از جمله این که مردم را از تلاش هاى اقتصادى سازنده باز مى دارد، و نوعى ظلم محسوب مى شود، و عواطف انسانى را تضعیف مى کند.(3)
امّا اگر شخصى هزار تومان بدهد و پس از یک هفته هزار و صد تومان بگیرد ممکن است آن مفاسد را نداشته باشد، ولى خداوند در اینجا هم رباخوارى را تحریم کرده، تا قانون سست نشود و سوء استفاده گران، سوء استفاده نکنند.
در بحث خودارضایى هم هر چند ممکن است این کار با فواصل زمانى زیاد ضررهاى مهم استمناء را نداشته باشد، ولى خداوند همچون سایر احکام و قوانین، حکم به تحریم آن به طور مطلق و عام کرده، تا راه سوء استفاده ها را ببندد و از سست شدن این قانون الهى جلوگیرى به عمل آورد.
خلاصه این که طبق آنچه که از قرآن و روایات و دلیل عقل و اجماع استفاده شد، استمناء و خودارضایى حرام است و ضررها و مفاسد فراوانى دارد که در فصل بعد به آن خواهیم پرداخت.

 (1) .دنیاى نوجوان، ص 229 و 230.
(2) .زیان هاى نوشابه هاى الکلى اعم از زیان هاى اخلاقى، اقتصادى، اجتماعى آن را در تفسیر نمونه، جلد دوم، ص 74 به بعد، ذیل آیه ى شریفه ى 219 سوره ى بقره مطالعه فرمایید.
(3) .شرح بیشتر در مورد مفاسد ربا را در کتاب «ربا و بانکدارى اسلامى» ص 32 به بعد نوشته ایم.