همان طور که گذشت کم فروشى در اسلام بسیار قبیح و زشت، و بى شک از گناهان کبیره است. خداوند متعال نسبت به کم فروشان به گونه اى سخن گفته و آنها را تهدید کرده، که در کمتر گناهى دیده مى شود. در آیات آغازین سوره مطففین مى خوانیم:
«(وَیْلٌ لِّلْمُطَفِّفِینَ * الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ * وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَّزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ * أَلاَ یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَّبْعُوثُونَ * لِیَوْم عَظِیم * یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ); واى بر کم فروشان! آنان که وقتى براى خود چیزى از مردم با پیمانه مى گیرند، (حق خود را) به طور کامل دریافت مى دارند، ولى هنگامى که براى دیگران پیمانه یا وزن مى کنند، کم مى گذارند، آیا گمان نمى کنند که برانگیخته مى شوند، در روزى بزرگ؟! روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان مى ایستند».
(وَیْلٌ) در این جا به معناى «شرّ»، یا «غم و اندوه»، یا «هلاکت»، یا «عذاب دردناک»، و یا «وادى سخت و سوزانى در دوزخ» است، و معمولاً این واژه به هنگام نفرین و بیان زشتى چیزى به کار مى رود. قابل توجّه این که در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: خداوند «ویل» را درباره هیچ کس در قرآن قرار نداده، مگر این که او را کافر نام نهاده، همان گونه که مى فرماید: «(فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ مَّشْهَدِ یَوْم عَظِیم); واى به حال کسانى که کافر شدند از حضور روز بزرگ رستاخیز»(1)(2) از این روایت استفاده مى شود که: کم فروشى بوى کفر مى دهد.(3) این مطلب از آیات بعدى نیز استفاده مى شود، (أَلاَ یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَّبْعُوثُونَ)، بنابراین، کسانى که قیامت را باور کرده اند، کم فروشى نمى کنند و آنها که کم فروشى مى کنند ایمان ندارند و قیامت را باور نکرده اند.

(1). سوره مریم، آیه 37 .
(2). اصول کافى، مطابق نقل نور الثقلین، ج 5، ص 527 .
(3). تفسیر نمونه، ج 26، ص 255.