پس از آن که قوم حضرت نوح غرق شدند شیطان خدمت حضرت نوح(علیه السلام)رسید و گفت: تو خدمتى به من کردى من نیز مى خواهم به تو خدمتى کنم! حضرت نوح با تعجّب پرسید: چه خدمتى به تو کرده ام؟ گفت: این جمعیّتى که نفرین کردى و نابود شدند و نسل آنها را، شب و روز مى بایست وسوسه مى کردم و تلاش و زحمت مى کشیدم تا هدایت نشوند، اکنون که هلاک شده اند تا مدّتى آسوده ام; زیرا کسانى که من بر آنها سلطه داشتم نابود شده اند و آنها که مانده اند
سلطه اى بر آنان ندارم! حضرت نوح با شنیدن این سخن ناراحت شد و گریست. سپس خطاب آمد که نصایح شیطان را بشنو از این روایت معلوم مى شود که شیطان هم در گوشه وجدانش نقطه امیدى هست هر چند بیدار نمى شود. به هر حال خطاب به حضرت گفت: در سه جا مراقب من باش که حضور جدّى دارم و به وسوسه مى پردازم:
1. «اُذْکُرْنِى اِذَا غَضِبْتَ; به هنگام خشم و غضب به یاد من باش (که بسیار به تو نزدیکم)».
بسیارى از قهرها، نزاع ها، طلاق ها، گناهان و مانند آن به هنگام خشم و غضب رخ مى دهد و لذا توصیه شده به هنگام عصبانیّت تصمیمى نگیرید و از آن محل خارج شوید.
2. «وَاذْکُرْنِى اِذَا حَکَمْتَ بَیْنَ اِثْنَیْنِ; به هنگام قضاوت بین دو نفر (نیز) به یاد من باش».
که در چنین حالتى به تو نزدیکم و سعى مى کنم تو را از مرز عدالت خارج کنم.
3. «واذْکُرْنِى اِذَا کُنْتَ مَعَ امْرَأَة خَالِیاً لَیْسَ مَعَکُمَا اَحَدٌ; و به هنگامى که با زن بى مانعى خلوت کرده اى و هیچ کس غیر از شما دو نفر در آن جا نیست (نیز مراقب وسوسه هاى من باش)».(1) در چنین مکانى نفر سوم شیطان است و لذا خلوت با اجنبیّه را حرام شمرده اند.

(1). بحارالانوار، ج 11، ص 318، ح 20 .