İbn Həcər və Süyuti bu hədisi belə nəql etmişlər:“Ulduzlar yer əhlinin qərq olmaqdan əmin-amanlıq vasitəsidirlər, mənim Əhli-beytim isə ümmətimin ixtilafdan amanda qalması üçün bir vasitəsidir. Ərəblərdən hər hansı bir dəstəsi onlarla müxalifət etsə, onların özlərinin arasında ixtilaf düşər və İblisin dəstəsinə keçərlər.”

Burada 15 əhli-sünnə aliminin və onların əsərlərinin adı çəkilir.

İmam Həsən (ə) oxuduğu xütbədə belə buyurdu: “Mən elə bir əhli-beytdənəm ki, Allah onlara məhəbbət bəsləməyi hər bir müsəlmana vacib etmiş və buyurmuşdur: “Ey Peyğəmbərimiz! De, mən risalət müqabilində sizdən ən yaxınlarıma məhəbbət bəsləməkdən başqa heç bir şey istəmirəm.

Əhməd ibn Hənbəl yazır ki, “Mübahilə” ayəsi nazil olan zaman həzrət Peyğəmbər Əli, Fatimə, Həsən və Hüseyni çağırdı və dedi: “Pərvərdigara! Bunlar mənim Əhli-beytimdir!”

Çünki haqq Əhli-beyt ilədir və onlara müxalif olmaq batil yoldur.

Digər rəvayətlərə müraciət etməklə bu hədisdə Əhli-beytin kimlərdən ibarət olduğunu dərk etmək olar. Misal üçün, müşahidə edirik ki, “Səqəleyn” hədisində Əhli-beyt Peyğəmbərin (s) nəsli kimi təfsir olunur. “Təthir” ayəsi barəsində nəql olunan “Kəsa” hədisində də Əhli-beyt kəlməsi kəsa səhabələrindən olan beş nəfərə: Peyğəmbər (s), Əli, Fatimə, Həsən və Hüseynə tətbiq edilir.

Rəvayətə görə Peyğəmbər (s) buyurur: “Sizə nemət verdiyinə görə Allahı sevin, Allahı sevdiyinizə görə məni sevin, məni sevdiyinizə görə də Əhli-beytimi sevin.”