Rəvayətə görə insanlar dünyadan gedəndə həsrət hər tərəfdən onlara hücum edər. Bədən üzvləri süstləşər və çöhrələrindən rəngləri qaçar.
Sonra ölüm caynaqları onlara daha artıq nüfuz edər. Öz ailəsinin arasında olsa da, gözləri ilə görsə də, qulaqları ilə eşitsə də dil açıb danışa bilməz. O, bu an ömrünü hansı yolda puç etdiyini fikirləşər. Həyatını hansı yolda keçirdiyini düşünər.

Rəvayətə görə ölüm mələyi mömin bir insanın ruhunu almaq üçün gəldikdə, o, narahatçılıq göstərərsə, ölüm mələyi deyər: “Ey Allahın dostu, narahat olma! And olsun Məhəmmədi peyğəmbərliyə göndərən Allaha, mən sənə atadan mehribanam. Gözlərini yaxşı aç və gör.”

Əslində orucun ən böyük hikməti onun mənəvi təsiridir. Susayanda və acanda müxtəlif çeşiddə yemək və içkilərdən istifadə eləmək qabiliyyətinə malik olan insan çay kənarında yerləşən bağda boy atan ağaca bənzəyir. Bu cür ağaclara xüsusi qayğı göstərildiyindən, onların müqaviməti zəifdir. Su bir neçə gün onlara çatmasa, quruyub aradan gedərlər. Amma qayalar içində, dağ və səhrada bitən ağaclar elə fidan vaxtlarından tufana, günəşin istisinə, qışın soyuğuna sinə gərdiyindən, möhkəm və davamlı olur. Bundan əlavə oruc tutmağın ictimai və tibbi faydaları da var. Bu dini əmri yerinə yetirməklə varlılar bir tərəfdən, acların vəziyyətini hiss edir, digər tərəfdən, gündəlik yeməklərinə qənaət edərək onlara kömək edə bilirlər. Həmçinin oruc bədənin artıq, lazımsız, həzm olunmamış maddələrini yandırır, daha dəqiq desək, oruc evi dibindən təmizləmək kimidir.
 

Allah-taala sözügedən ayələrdə ən azından müxtəlif nemətlərin adını çəkir. Məsələn, Allah-taala səbr etdiklərinə görə onları Cənnətlə və ipəklə (ipək libaslarla) mükafatlandıracaqdır. Onlar gözəl taxtlara söykənərək, orada nə günəşin istisini, nə də soyuğun sərtliyini görəcəklər. Cənnət ağacları onların başları üstünə kölgə salır. Cənnətdə onlar zəncəfil qatılmış təhur şərabla ləbələb camdan içərlər.