Tarixi faktlara görə İmam Hüseyn (ə) Zubalə məntəqəsinə yetişəndə süd qardaşı Abdullah ibn Yəqtirin şəhadət xəbərini ona verdilər. O bir yazını çıxarıb insanlar üçün oxudu:
“Bismillahir-rəhmanir-rəhim. Amma sonra. Müslim ibn Əqil, Hani ibn Ürvə və Abdullah ibn Yəqtirin şəhadət xəbəri bizə yetişdi. Şiələrimiz bizə kömək etməkdən əl çəkdilər. Sizdən hər kəs qayıtmaq istəsə qayıda bilər, öhdəsində bizdən heç bir beyət yoxdur.”
Bu sözlərin ardınca camaat İmamın ətrafından dağlışdılar. Onun yanında yalnız Mədinədən onunla gələn insanlar qaldılar.

Qurani-Kərimin ayələrində insane belə müraciət edilir ki, siz doğulan zaman hətta daim sizi qoruyan ata-ananızı heç tanımırdınız, lakin yavaş-yavaş inkişaf edib gücləndiniz, möhkəm bədən, dərin fikir, düşünən ağıl və geniş dərk sahibi oldunuz.
Bütün bunlarla belə, həmin güc və qüdrəti qoruyub saxlaya bilməzsiniz. Eynilə uca dağın döşündən onun qülləsinə çıxmış və o biri tərəfdən yenidən üzüaşağı enməyə başlamış insana bənzəyirsiniz ki, bir daha cismani və ruhi zəiflik və gücsüzlük dərəsinə yuvarlanır.

Zöhd tərki-dünyalıq, rahiblik və ictimai həyatdan qaçmaq demək deyil, əksinə zöhdün həqiqəti dünyanın pəncəsindən azad olmaq deməkdir. Zahid insan o insana deyilir ki, bütün dünyanı onun ixtiyarına versələr belə, ona ürək bağlamasın.

 

Quran ayəsində deyilir ki, Allahın iradəsi hər bir şeyə hakimdir. O, kimdənsə bir neməti alsa və ya kiməsə nemət bəxş etsə, dünyada onun qarşısını ala biləcək heç bir qüdrət sahibi yoxdur. Görəsən, nə üçün Allahdan qeyrisi qarşısında baş əyirlər?

Təvəkkül isə hər şeyi mütləq şəkildə Allahın öhdəsinə qoymaq, onun əlinə tapşırmaqdır. Bu, bir növ “fəna fillah” sayılır və bu hərəkətin sonuncu nöqtəsidir.

Çünki təvəkkül olunan varlıq hər şeyə qadir olmalı və hər hansı acizlikdən kənar olmalı, həyatı əbədi olmalıdır. Acizlik bu pənah yerini sarsıda bilər.

Qurani-Kərimdə bir sıra əməllər qeyd olunmuşdur ki, insanın günahlarının bağışlanmasına səbəb olur. O cümlədən Tövbə

İman və saleh əməl, təqva, hicrət, cihad və şəhadət, gizlində sədəqə vermək və bəxşiş vermək, borc vermək və kiçik günahların bağışlanmasına səbəb olan böyük günahlardan çəkinmək.
 

Quran ayəsində deyilir: “Dəqiq bilmədiyin bir şeyə istinad etmə”.

Bir şeyi dəqiq bilmədən o haqda şahidlik etmə, dəqiq bilmədiyinə etiqad bəsləmə. Dəqiq olmayanlara əsaslanmaqdan çəkindirməyin geniş mənası vardır. Əqidəvi məsələlər, danışıq, şahidlik, hakimlik və əməllərə şamil olur. Bu baxımdan hər şeyi tanımaq üçün ölçü vahidi elm və yəqindir. Elm və yəqindən başqa heç bir şeyə, istər zənn və gümana, istər təxminə, istərsə də şəkk və ehtimala etimad etmək olmaz.
 

Rəvayətə görə peyğəmbər (s) bir gün o öz yoldaşlarına üzünü tutub soruşdu:

Qadınlar üçün hər şeydən yaxşı nədir?
Səhabələr nə cavab verəcəklərini bilmədilər.
Əli (ə) Fatimənin (ə) yanına gəlib bu məsələni ona xəbər verdi.
Xanım Fatimə (ə) dedi:
Nə üçün demədin ki: Hər şeydən yaxşı budur ki, onlar naməhrəm kişiləri görməsinlər və naməhrəm kişilər də onları görməsin.

Ənəs ibn Malikdən belə nəql olunur:
Bir gün Bilal sübh namazı üçün Peyğəmbərin (sallallahu əleyhi və alih) xidmətinə gec gəldi. Allahın Rəsulu:
−Nə üçün gec gəldin? – deyə soruşdu.
Bilal:
−Fatimənin (əleyhis-salam) evinin yanından keçirdim. O, əli ilə un üyüdürdü, uşağı da ağlayırdı. Mən ona dedim: “İcazə versəniz, mən unu üyüdərəm, siz də uşağı sakitləşdirin, ya da icazə verin mən uşağı sakitləşdirim siz də unu üyüdün.” O dedi: “Mən uşağa sizdən daha mehribanam”. (Mən unu üyütməyə başladım, o da uşağını sakitləşdirdi.) Ona görə bura gec gəldim, − deyə cavab verdi.