Qurani-Kərimin ayələrində insane belə müraciət edilir ki, siz doğulan zaman hətta daim sizi qoruyan ata-ananızı heç tanımırdınız, lakin yavaş-yavaş inkişaf edib gücləndiniz, möhkəm bədən, dərin fikir, düşünən ağıl və geniş dərk sahibi oldunuz.
Bütün bunlarla belə, həmin güc və qüdrəti qoruyub saxlaya bilməzsiniz. Eynilə uca dağın döşündən onun qülləsinə çıxmış və o biri tərəfdən yenidən üzüaşağı enməyə başlamış insana bənzəyirsiniz ki, bir daha cismani və ruhi zəiflik və gücsüzlük dərəsinə yuvarlanır.

Çünki təvəkkül olunan varlıq hər şeyə qadir olmalı və hər hansı acizlikdən kənar olmalı, həyatı əbədi olmalıdır. Acizlik bu pənah yerini sarsıda bilər.

Quran ayəsində deyilir ki, Allahın iradəsi hər bir şeyə hakimdir. O, kimdənsə bir neməti alsa və ya kiməsə nemət bəxş etsə, dünyada onun qarşısını ala biləcək heç bir qüdrət sahibi yoxdur. Görəsən, nə üçün Allahdan qeyrisi qarşısında baş əyirlər?

Təvəkkül isə hər şeyi mütləq şəkildə Allahın öhdəsinə qoymaq, onun əlinə tapşırmaqdır. Bu, bir növ “fəna fillah” sayılır və bu hərəkətin sonuncu nöqtəsidir.