Tarixi faktlara görə İmam Hüseyn (ə) Zubalə məntəqəsinə yetişəndə süd qardaşı Abdullah ibn Yəqtirin şəhadət xəbərini ona verdilər. O bir yazını çıxarıb insanlar üçün oxudu:
“Bismillahir-rəhmanir-rəhim. Amma sonra. Müslim ibn Əqil, Hani ibn Ürvə və Abdullah ibn Yəqtirin şəhadət xəbəri bizə yetişdi. Şiələrimiz bizə kömək etməkdən əl çəkdilər. Sizdən hər kəs qayıtmaq istəsə qayıda bilər, öhdəsində bizdən heç bir beyət yoxdur.”
Bu sözlərin ardınca camaat İmamın ətrafından dağlışdılar. Onun yanında yalnız Mədinədən onunla gələn insanlar qaldılar.

Qurani-Kərimin ayələrində insane belə müraciət edilir ki, siz doğulan zaman hətta daim sizi qoruyan ata-ananızı heç tanımırdınız, lakin yavaş-yavaş inkişaf edib gücləndiniz, möhkəm bədən, dərin fikir, düşünən ağıl və geniş dərk sahibi oldunuz.
Bütün bunlarla belə, həmin güc və qüdrəti qoruyub saxlaya bilməzsiniz. Eynilə uca dağın döşündən onun qülləsinə çıxmış və o biri tərəfdən yenidən üzüaşağı enməyə başlamış insana bənzəyirsiniz ki, bir daha cismani və ruhi zəiflik və gücsüzlük dərəsinə yuvarlanır.

Çünki təvəkkül olunan varlıq hər şeyə qadir olmalı və hər hansı acizlikdən kənar olmalı, həyatı əbədi olmalıdır. Acizlik bu pənah yerini sarsıda bilər.