“Əşrat əs-saə” Qiyamətin yaxınlaşmasını göstərən əlamətlərə deyilir. Bir çox təfsir alimlərinə görə “Məhəmməd” surəsindəki “Əşrat əs-saə” ifadəsində İslam peyğəmbərinin (s) gəlişi nəzərdə tutulur. Bu ifadə üçün digər təfsirlər də mövcuddur. Hədislərdə də bu haqda müxtəlif izahlar nəql olunur. Məsələn, peyğəmbərdən (s) nəql olunur ki, “Əşrat əs-saə” yəni qiyamətin əlamətləri elmin bitməsi, cəhlin aşkar olması, şərab içilməsi və zinanın çoxluğudur.”

Quranda da Qiyamət günü “Həsrət günü” adı ilə adlandırılmışdır. Çünki müqəssir insanlar həmin gün özlərini əbədi həyat qarşısında ən pis şəraitdə görürlər. Halbuki bir neçə gün səbirli olmaqla, nəfslə mübarizə etməklə, cihad və fədakarlıqla həyatlarını iftixarlı və səadət dolu bir həyata çevirə bilərdilər. Hətta xeyirxah insanlar üçün də təəssüflü gündür. Ona görə təəssüf edirlər ki, nə üçün daha çox xeyir işlər görmədik?!

Qiyamət gününün mütləq baş verəcəyinə görə onu Vaqiə adlandırmışlar. Bütün bunlar o böyük günün qəti və yəqini olmasından xəbər verir.

Qurani-Kərimdə qiyamətin müxtəlif adlarını görmək olar. O cümlədən, “Yovm əl-həsrəh”, “Yovm əl-muhasəbə”, “Yovm əl-məsələ”, “Yovm əl-vaqiə”, “Yovm əl-qariə”, “Yovm əl-racifə”, “Yovm əl-firaq”, “Yovm əl-hisab”, “Yovm əl-tənad”, “Yovm əl-əzab” və s.

“Ət-tənad” sözü “nida” kökündəndir və səsləmək deməkdir. Təfsirçilər qiyamət gününə “Yovm ət-tənad” adının verilməsi haqda müxtəlif izahlar vermişlər. Misal üçün bu ad cəhənnəm əhlinin cənnət əhlini səslədiyinə görədir. Yaxud da bu ad insanların bir-birlərini çağırdıqlarına və bir-birlərinə pənah apardıqlarına və bir-birlərindən yardım istədiklərinə görədir.

Qiyamət gününün adlarından biri də “yovm əl-fəsl”dir. Bəlkə də bu ona görədir ki, o gün haqqın batildən ayrıldığı gündür.

Bu, ona görədir ki, həmin gün “cəza” günüdür. “Din” sözünün lüğəvi mənası da “cəza”dır. Qiyamət günü həyata keçiriləcək cəza və mükafat məsələsi ən aydın məsələdir. Həmin gün əməllərin üzərindən pərdələr kənara çəkilər. Əməllər dəqiqliklə hesablanar.