روز سه شنبه 15/5/1387 خبر ارتحال صدّیق عزیز، دانشمند مخلص و توانا، جناب حجت الاسلام والمسلمین آقاى امامى(رحمه الله)، استاد معظّم و همه دوستانى را که با آن عزیز سفرکرده از نزدیک آشنا بودند غرق ماتم و اندوه کرد. امامى عزیز صفات ممتاز فراوانى داشت، امّا دو ویژگى ایشان بیشتر جلوه مى کرد:
یکى خوشرویى و چهره خندان وى بود به گونه اى که به یاد نمى آورم ایشان را با چهره اى دَرهم و ناراحت ملاقات کرده باشم.
دیگرى، عزّت نفس بالاى ایشان بود تا آن جا که استاد دراین باره فرمود: «ایشان که از قدیمى ترین دوستان ما بود، هرگز درخواستى از ما براى خودش نکرد!».