روزى درباره وضع سخت معیشتى طلاّب در زمان هاى گذشته، مخصوصاً در سال هاى اوّل طلبگى سخن به میان آمد. عرض کردم: در ابتداى ورودم به قم (سال1359هـ . ش) که هنوز شهریه ام وصل نشده بود مجبور بودم روزهاى پنج شنبه و جمعه را کارگرى کنم و 220 تومان دستمزد دو روز را تا پنج شنبه هفته بعد هزینه نمایم. استاد نیز فرمودند:
«در نجف وضع مالى ام بسیار بد بود و سخت در مضیقه و فشار بودم، ولى به کسى اظهار نمى کردم. روزى پس از درس، همراه آیت الله خویى(رحمه الله) که به منزلشان مى رفت حرکت کرده و سؤالات درسى خود را مطرح نمودم تا به درب منزل ایشان رسیدیم. خواستم خداحافظى کنم که فرمود: «لحظه اى صبر کن». داخل منزل رفت و بازگشت و پول خوبى به من داد. گویا به ایشان الهام شده بود که من در وضع سختى به سر مى برم».