علّت این که عملکرد انسان در مقایسه با گفتار او تأثیر بیشترى دارد ـ البتّه در غیر انبیا و معصومین(علیهم السلام) ـ شاید این باشد که عمل انسان نشانه عقیده واقعى اوست. یعنى هنگامى که شخصى چیزى را در عمل پیاده مى کند، انسان مطمئن مى شود که این مسأله شایسته عمل کردن است; ولى امکان دارد سخن، با اعتقاد قلبى، متفاوت باشد، زیرا چه بسا انسان سخنانى را با زیبایى هرچه تمام تر بیان کند، ولى اعتقادى به آن نداشته باشد، به همین دلیل برخلاف آن عمل مى کند. شاید بدین علّت امام صادق(علیه السلام)فرمودند:
«کُونُوا دُعاةَ النّاسِ بِغَیْرِ ألْسِنَتِکُم; مردم را با کردارتان به کارهاى شایسته دعوت کنید».(1)
بنابراین تمام مسلمانان، به خصوص شیعیان، و به ویژه روحانیّت معظّم شیعه که دیگران، اسلام را در رفتار و عملکرد آن ها مى بینند، باید کاملا مراقب کردار و اعمال خویش باشند تا طبق فرمایش امام صادق(علیه السلام)زینت اسلام و تشیّع و حضرات معصومین(علیهم السلام) باشند.(2)