Bir çox ayələrdə məntiqi bəhs aparılır və misalla axirət dünyası başa salınır. Məsələn “Göydən xeyir-bərəkət dolu su endirdik. Onun vasitəsi ilə yamyaşıl bağlar və biçilməli dənlər bitirdik. Həmçinin, su vasitəsi ilə ölmüş torpağı diriltdik. Sizin də qəbirlərdən çıxmağınız belədir” ayəsi düşünən insanlara xitabdır. Qısa sözlə desək, Qurani-kərimin məad, onun sifətləri, müqəddimələri və nəticələri ilə əlaqədar yaratdığı təsvir və bu zəmində irəli sürdüyü aydın dəlillər o qədər canlı və qaneedicidir ki, oyaq vicdandan azacıq bəhrəsi olan hər bir insanı dərindən təsir altına sala bilər.  

 

Yoxluq mənasında olan ölümün çöhrəsi insan üçün heç bir zaman xoşagələn olmamışdır. İnsan bütün vücudu ilə ondan qaçıb və qaçmaqdadır. Ölülərin cəsədini mumiyalamaqla saxlamaq üçün göstərilən səylər, Misir ehramları kimi “əbədi” məqbərələr inşa etmək, dirilik suyu, cavanlıq iksiri və ömrü uzadan hər şeyin arxasınca qaçmaq, insanın yaşamağa atəşli məhəbbətinə əyani sübutdur.

Nütfə rüşeym dövründə çox mürəkkəb bir yolu ötüb-keçərək axırda uşaq formasında dünyaya gəlir. Bunların hamısı Allahın davamlı xaliqiyyətinin sayəsində baş verir. Bu xilqətdə insanın sadə təsviri yalnız bir anlıq zaman fasiləsində sona çatır ki, o da nütfənin bətnə töküldüyü andır!
Görəsən, bunun özü məad məsələsinə − uca və qadir Allahın ölüləri diriltməyə qadir olmasına əyani bir sübut deyildirmi?

Allah Quranda insanların bu dünya həyatlarında həmişə rast gəldikləri və daim öz gözləri ilə gördükləri, amma əhəmiyyət vermədikləri axirət səhnələrini onlara izah etmək istəyir. Bu yolla onlara başa salmaq istəyir ki, ölümdən sonrakı həyat məsələsi qeyri-mümkün bir məsələ deyil, əksinə onlar daim ona bənzər hadisələri gündəlik həyatlarında da öz gözləri ilə müşahidə edirlər.