عاریه آن است که انسان مال خود را به دیگرى بدهد که از آن استفاده کند و در عوض، چیزى هم از او نگیرد; مثل آن که دوچرخه خود را به کسى مى دهد تا منزل برود و برگردد، یا کتابى را به رفیق خود براى مطالعه بدهد.
مسأله 419- کسى که چیزى را عاریه داده، هر وقت بخواهد مى تواند آن را پس بگیرد و کسى هم که عاریه کرده، هر وقت بخواهد مى تواند آن را پس بدهد.
مسأله 420- اگر مالى را که عاریه کرده از بین برود یا معیوب شود: اگر در نگهدارى از آن کوتاهى، و یا در استفاده آن زیاده روى نکرده است، ضامن نیست. ولى اگر در نگهدارى آن کوتاهى کرده و یا در استفاده از آن زیاده روى کرده باشد، باید خسارت آن را بپردازد.
مسأله 421- اگر قبلاً شرط کرده باشند که هرگونه خسارت بر آن مال وارد شود عاریه کننده ضامن است، باید خسارت را در هر حال بپردازد.