شستن

مسأله 55- در وضو انسان باید ابتدا صورت را، از جایى که موى سر روییده تا آخر چانه، از بالا به پایین بشوید و براى آن که یقین کند مقدار واجب را شسته، باید کمى اطراف صورت را هم بر آن بیفزاید.

مسأله 56- بعد از شستن صورت، باید دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشوید.

مسأله 57- براى آن که یقین کند آرنج را کاملاً شسته باید کمى بالاتر از آرنج را هم بشوید.

مسأله 58- کسى که پیش از شستن صورت، دستهاى خود را تا مچ شسته، هنگام وضو بایدتا سر انگشتان را بشوید، و اگر فقط تا مچ را بشوید، وضویش باطل است.

مسح

مسأله 59- جاى مسح، یک قسمت از چهار قسمت سر، که بالاى پیشانى است (جلوى سر) مى باشد.

مسأله 60- مسح سر، به هر مقدار کافى است.

مسأله 61- مستحبّ است سر را به پهناى سه انگشت بسته و طول یک انگشت مسح کند.

مسأله 62- لازم نیست مسح بر پوست سر باشد، بلکه بر موى جلوى سر هم صحیح است، مگر این که موى سر به قدرى بلند باشد که هنگام شانه زدن، به صورت بریزد، که در این صورت باید، پوست سر یا قسمت پائین (بیخ) مو را مسح کند.

مسأله 63- پس از مسح سر، باید با رطوبتى که از وضو بر کف دست باقیمانده، روى پاها را از سر یکى از انگشتها تا برآمدگى روى پا مسح کند، و احتیاط مستحب آن است که تا مفصل (جایى که متّصل به ساق پا مى شود) را نیز مسح کند.

مسأله 64- در مسح باید دست را بر سر و پاها بکشد و اگر دست را نگهدارد، و سر یا پا را به آن بکشد وضو باطل است، ولى اگر موقعى که دست را مى کشد سر یا پا مختصرى حرکت کند اشکال ندارد.

مسأله 65- اگر براى مسح رطوبتى در کف دست نمانده باشد، نمى تواند دست را با آب خارج تر کند; بلکه باید از اعضاى دیگرِ وضو; مثلاً صورت، رطوبت بگیرد و با آن مسح کند.

مسأله 66- رطوبت دست باید بقدرى باشد که هنگام مسح بر سر و پا اثر بگذارد.

مسأله 67- محلّ مسح (سر و روى پاها) باید خشک باشد، بنابراین اگر جاى مسح تر باشد، باید آن را خشک کرد; ولى اگر رطوبت آن بقدرى کم باشد که مانع از تأثیر رطوبت دست بر آن نباشد اشکالى ندارد.

مسأله 68- روى کلاه یا جوراب نمى توان مسح کرد.

مسأله 69- محلّ مسح باید پاک باشد، پس اگر نجس است و نمى تواند آن را آب بکشد باید تیمّم کند.