مسأله 312- تا انسان زنده است، اگرچه از خواندن نماز خود عاجز باشد، دیگرى نمى تواند نمازهاى او را قضاء کند.
مسأله 313- پس از مرگ پدر یا مادر، نماز و روزه هایى را که به خاطر عذرى بجا نیاورده باشد، بر پسر بزرگتر او واجب است آن نماز و روزه ها را قضاء کند.