مسأله 398- یاد گرفتن احکام معامله، به مقدارى که مورد احتیاج مى باشد، واجب است.
مسأله 399- فروختن و اجاره دادن خانه یا وسیله دیگر براى استفاده حرام، حرام است.
مسأله 400- خرید و فروش، نگهدارى، نوشتن، خواندن و درس دادن کتابهاى گمراه کننده حرام است، مگر زمانى که براى هدفى صحیح باشد، مثلاً براى پاسخ دادن به اشکالهاى آن، البتّه براى کسانى که قدرت این کار را دارند.
مسأله 401- فروختن جنسى که با چیز دیگر مخلوط است، در صورتى که آن چیز معلوم نباشد و فروشنده هم به خریدار نگوید، حرام است; مثلاً شیر را با آب مخلوط کند و بفروشد (این عمل را غشّ در معامله مى گویند).
مسأله 402- در معامله باید خصوصیّات جنسى را که خرید و فروش مى کنند معلوم باشد، ولى گفتن خصوصیّاتى که گفتن و نگفتن آنها تأثیرى در میل و رغبت مردم نسبت به آن کالا ندارد، لازم نیست. (مثلاً لازم نیست بگوید این گندم مال کدام مزرعه است).
مسأله 403- خرید و فروش دو کالاى همجنس - که با وزن یا پیمانه مى فروشند - به زیادتر «رِبا» و حرام است; مثلاً یک تُن گندم بدهد و یک تُن و دویست کیلوگرم بگیرد. (هرچند گندم اوّل مرغوبتر باشد).
مسأله 404- مستحبّ است فروشنده در قیمت بین مشتریها فرق نگذارد و در قیمت جنس سخت گیرى نکند و سود عادلانه اى براى خود در نظر بگیرد و درخواست بهم زدن معامله را از کسى که پشیمان است بپذیرد.
مسأله 405- قسم خوردن در معامله اگر راست باشد مکروه، و اگر دروغ باشد حرام است.
