İslam tarixçiləri yazırlar ki, Məkkə əhalisinə böyük bir qıtlıq üz verəndə Peyğəmbərin (s) əmisi Əbu Talibin ailəsi böyük olduğu üçün o, məişət ehtiyaclarını ödəyə bilmirdi. Buna görə də Abbas Cəfəri, həzrət Məhəmməd (s) isə Əlini (ə) öz evinə apardı. Allah o həzrəti peyğəmbərliyə seçəndə həzrət Əli (ə) onun evində idi. Həzrət Əli (ə) onu təsdiqlədi və onun tərəfdarı oldu.
Həzrət Əli (ə) başqalarını bu böyük həqiqətə doğru dəvət etməzdən öncə özü bütün vücudu ilə onun kamil məhəl və zühur yeri idi. Ömrü boyunca bir an belə bütə səcdə etmədi və libasına şərik qoşmağın tozu belə qonmadı. Atdığı hər bir addım Allah yolunda, hər bir hərəkəti Onun razılığını qazanmaq üçün idi.
قالَ الباقر عليه السّلام :
بَلا فى اِثْنَيْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَيْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ: هذا مَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقى رِحالِهِمْ وَهيهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ، طوبى لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْکِ تُهْراقُ دِماءُ الاحِبَّةِ.
بحارالانوار، ج 44، ص 258