“İbtila” ayəsinə dərindən diqqət yetirməklə aydın olur ki, imamət məqamı nübüvvət məqamından yüksəkdədir. Nübüvvət məqamı Allah tərəfindən xəbər verməkdir, lakin imamət məqamı hidayət və rəhbərlik məqamı, hətta cəmiyyətin əlindən tutub hidayət etməkdir. Bu məqam insanları zahiri və batini cəhətdən hidayət etmə məqamıdır ki, dünya və axirətdə həqiqi kamala və səadətə nail olsunlar.
Ayədə deyilir: İnsanları haqqa hidayət edən şəxs itaət olunmağa daha layiqdir. Bu o deməkdir ki, xalqı haqqa hidayət edən bir şəxsə itaət olunmalıdır.
“Peyğəmbərlərin canişinləri onların öz nəsillərindən seçilir” dedikdə məqsəd budur ki, Allah-taala onlara bu məqamı qəbul edə bilmək üçün lazımi qabiliyyət və ləyaqət vermişdir. Qurani-kərim bu qabiliyyətləri nəzərdə almaqla peyğəmbərlərdə irsi hökumətin olduğunu təsdiq edir
Quran ayələrindən başa düşmək olur ki, canişinlər Allah tərəfindən təyin olunur. Misal üçün ayədə Allah İbrahimə (ə) buyurdu: “Mən səni insanlara imam və rəhbər təyin etdim.”
Qurani-Kərimdə həm qeyb elminin Allaha məxsus olduğunu göstərən eləcə də peyğəmbərlərə qeyb elmi bəxş olunduğunu göstərən ayələr var. Qeyb elminin Allah-taalaya məxsus olduğunu göstərən ayələrdə qeyb elmi müstəqil formada nəzərdə tutulur. Qeyb elmini Allahdan qeyrisi üçün də mümkün sayan ayələrdə isə onun tabe, asılı və Allahın izni ilə verilən forması nəzərdə tutulur.
قال الصّادق عليه السّلام :
... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذينَ يُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ... .
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 397