این یکى از نشانه هاى شناخت پیامبران راستین با پیامبران دروغین است. آنان که براى نیل به اهداف و پیشبرد مقاصد خویش هیچ گونه قید و شرطى را به رسمیّت نمى شناسند و استفاده از هر نوع وسیله اى را اعم از این که مشروع و خردپسند باشد یا نامشروع، مباح مى شمرند و مفاهیمى همچون عدالت، راستى، و امانت را هنگامى که در جهت مخالف هدفشان قرار بگیرد زیر پا مى گذارند در زمره پیامبران دروغین هستند.
امّا پیامبران راستین، هیچ گاه چنین نیستند آنها یک سلسله اصول اساسى را که به آن پاى بندند و ایمان دارند و طرح ریزى کرده اند در جنگ و صلح، در خشم و آرامش، در سختیها و آسانیها محترم مى شمارند و هرگز از آنها عدول نمى کنند.
هیچ گاه در مواقع خطر و احتمال شکست متوسّل به امور غیر انسانى و غیر منطقى نمى شوند و به هنگام پیروزى اصول عدالت را درباره دشمن فراموش نمى کنند. این دستور آسمانى پس از پیروزى محمّد(صلى الله علیه وآله) بر نیرومندترین پایگاههاى مکّه نازل گردید.
(وَلاَیَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْم أَنْ صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامَ أَنْ تَعْتَدُوا; دشمنى با مردمى که شما را از زیارت مسجد الحرام باز داشتند نباید موجب تعدّى شود).
و در آیه 11 سوره مائده مى خوانیم: «اى مؤمنان براى خدا قیام کنید و به عدل و داد گواهى دهید و دشمنى ها و کینه ها هرگز مانع اجراى عدالت شما نگردد، عدالت کنید که به پرهیزگارى نزدیکتر است، و پرهیزگار باشید خدا به اعمال شما آگاه است».
با توجّه به این که دو آیه در سوره «مائده» یعنى آخرین سوره اى که بر پیامبر(صلى الله علیه وآله)نازل شده مى باشد، یعنى در هنگامى که او به اوج قدرت رسیده بود و مى توانست هر گونه انتقامى را بگیرد این حقیقت روشن تر مى شود، که او براى پیشبرد هدف خویش از آنچه خلاف اصول انسانى بود استفاده نکرد.
دستوراتى که به سربازانش هنگام نبرد مى دهد که:
«اى مردم هیچ گاه گرد مکر و فریب نگردید، کشتگان را مورد هتک قرار ندهید، و چشم و گوش آنها را نبرید، پیران و کودکان را به قتل نرسانید، درختان را از ریشه نکنید، نخلستان ها را مسوزانید، هرگز آبهاى دشمن را به زهر آلوده نسازید» ... گواه این مدّعاست.
و نیز دستوراتى که على(علیه السلام) شاگرد بزرگ مکتبش به سربازانش مى داد همه گواه دیگرى محسوب مى شود. امام على(علیه السلام) به سربازانش هنگام حرکت براى میدان جنگ مى فرمود: «شما هرگز به جنگ دست نزنید تا دشمن شروع کند... و هنگامى که به فرمان الهى سپاه دشمن رو به هزیمت نهاد فراریان را مکشید، افرادى که تسلیم شدند به قتل مرسانید، متعرّض مجروحان نگردید و از آنها انتقام نگیرید.
هرگز زنان دشمن را آزار ندهید اگر چه به شما بد و ناسزا گویند و به امرا و پیشوایانتان دشنام دهند».
و نیز در تاریخ زندگى پیامبر(صلى الله علیه وآله) نوشته اند که هنگام فتح مکّه یکى از فرماندهان لشکرش شعارى داد که «امروز روز انتقام و ذلت دشمنان ماست «پیامبر پس از برکنار ساختن آن فرمانده دستور داد شعارى دهند که «امروز روز عفو و گذشت و عزت آنهاست».
اینها و نمونه هاى دیگر به ما مى فهماند که او در پیشبرد هدفش از وسایلى استفاده مى کرد که مشروع و مطابق خرد بوده است نه همچون پیامبران دروغین و افرادى که به دروغ خود را مصلح مى نامیدند، که براى پیشبرد نقشه خود از اصل «الغایات تبرد الوسائط» یعنى هدفها، استفاده از هر گونه وسیله تجویز مى کند «و یا از اصل» آنچه به پیروزى انقلاب (پرولتاریا) کمک کند همان اخلاق است استفاده مى کنند.
