در آن شب تاریخى زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)و بسیارى از زنان مهاجر و انصار نیز شرکت داشتند، و در مجلس خودشان سرود شادى مى خواندند که تاریخ سرود چهار نفر را ضبط کرده است:

   «امّ سلمه» ، «معاذه» (مادر سعدبن معاذ) و «عایشه» (دختر ابوبکر) و «حفصه» (دختر عمر) و ما در اینجا تنها به نقل سرود «حفصه» قناعت مى کنیم که از زبان او سخن شنیدن در اینجا بهتر است:

فاطِمَةُ خَیْرُ نِساءِ الْبَشَرِ *** وَ مَنْ لَها وُجَهٌ کَوَجْهِ الْقَمَرِ

فَضَّلَکِ اللّهُ عَلَى کُلِّ الْوَرى *** بِفَضْلِ مَنْ خَصَّ بِآىِ الزُّمَرِ

زَوَجَّکِ اللّهُ فَتًى فاضِلا *** اَعْنى عَلِیّاً خَیْرَ مَنْ فى الْحَضَرَ

فَسِرْنَ جاراتى بِها اِنَّها *** کَرِیْمَةٌ بِنْتُ عَظِیْمِ الْخَطَرِ(1)

فاطمه بهترین زنان بشر است و صورتى همچون ماه دارد.

خدا تو را بر تمام خلق برترى داده، به فضیلتى مخصوص ] داشته[ که در آیات سوره زمر بیان کرده است.

خداوند تو را به همسرى جوانى با فضیلت درآورد، یعنى على بهترین مردان جهان.

همسایگان! او را به خانه شوهرش برید که او بزرگوارى است دختر مردى گرانمایه.

   تمام سرودها ـ که با آهنگى نه گناه آلود خوانده مى شد ـ پرمحتوا، آموزنده، و الهام بخش بود، و فضاى آن جشن روحانى را صفاى تازه اى مى بخشید، و دوست و دشمن، خود را با آن بزم الهى هماهنگ و همنوا ساخته بودند.

* * *

1 . بحارالانوار، جلد 43، صفحه 116.