چنانکه گفتیم امروز کار به جائى رسیده که در کشورهاى «غربى» و «غرب زده» پسران و دختران براى یافتن همسر آینده خود در جرائد به صورت «زننده» و «زشتى» آگهى مى کنند، مشخّصات اعضاى بدن خود و جزئیّات آن را شرح مى دهند، و چیزى که در میان آنها مفهوم ندارد پوشش زیباى حیاء است.
در حالى که این مسأله که هنوز بر خانواده هاى مذهبى حاکم است زن را در هاله زیبائى از قداست و پاکى قرار مى دهد، و به گوهر گرانبهائى تبدیل مى کند که داراى ارزش فوق العاده اى است، در حالى که حذف مسأله حیا زن را به ابتذال مى کشاند و از ارزش و بهاى او مى کاهد.
هنوز در میان قشر دیندار، معمول است که در مجالس عقد به هنگام گرفتن وکالت از دختر براى اجراى صیغه ازدواج، شخص وکیل باید چند مرتبه پیشنهاد وکالت را تکرار کند تا زن با آن موافقت نماید، آن هم با گفتن یک کلمه «بله» که تمام گوشهاى حاضران منتظر شنیدن آن است، و حیاء مانع مى شود که عروس بسرعت این کلمه را بگوید، و به هنگامى که این واژه کوچک آمیخته با آنهمه حیاء در فضاى مجلس مى پیچد، غریو هلهله و شادى از حاضران برمى خیزد.
این حیاء و شرم، به زن ارزش مى بخشد. حال آن را با ازدواجهاى وقیح و روزنامه اى مقایسه کنید که چقدر مبتذل و مسخره است!
جالب اینکه در روایات اسلامى آمده است که در مورد دوشیزگان شنیدن «بله» نیز لازم نیست، همان سکوت معنى دار و آمیخته با حجب و حیا که حاکى از رضایت آنها باشد، کافى است.
این الگو از بانوى بزرگ اسلام فاطمه زهرا(علیها السلام) بجا مانده، هنگامى که افرادى از سرشناسان مکّه و مدینه خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله)به خواستگارى دخترش زهرا(علیها السلام)آمدند و پیشنهاد آنها را براى بانوى اسلام بازگو کرد، فاطمه(علیها السلام) قیافه درهم کشید، و روى برگردانید و نشان داد که قلباً به این گونه پیشنهادها هرگز راضى نیست.
ولى هنگامى که على(علیه السلام)براى خواستگارى زهرا(علیها السلام) خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله)آمد، پیامبر(صلى الله علیه وآله)خوشحال شد و فرمود همینجا باش تا من نزد تو برگردم.
پیامبر(صلى الله علیه وآله)وارد منزل شد، دخترش زهرا(علیها السلام) برخاست، عبا از دوش پدر برگرفت، و نعلین از پاى او بیرون آورد، و آب آورد و با دست خود سر و صورت پیامبر(صلى الله علیه وآله)و پاهاى مبارکش را شستشو داد، سپس در برابرش نشست. پیامبر فرمود:
فاطمه!
بانوى اسلام(علیها السلام) عرض کرد:
لَبَّیْکَ لَبَّیْکَ.
رسول اللّه! مطلبتان را بفرمائید.
پیامبر(صلى الله علیه وآله)فرمود:
تو علىّ بن ابى طالب را بخوبى مى شناسى، از نظر خویشاوندى اش با ما، و فضائل و سابقه اسلامش، و من از پروردگارم خواسته ام بهترین و محبوبترین خلق را نزد خودش به همسرى تو برگزیند، او الآن نزد من براى خواستگارى آمده بود، نظر تو چیست؟
فاطمه(علیها السلام) سکوت کرد و صورت برنگرداند، و هیچ اثر نارضائى نشان نداد،
پیامبر(صلى الله علیه وآله) برخاست و این جمله را (با خوشحالى) فرمود:
اَللّهُ أکْبَرُ سُکُوتُها اِقْرارُها
خدا بزرگتر از آن است که توصیف گردد، سکوت دخترم به منزله اقرار او است!
