Hər zaman, hər bir xalq və millət arasında düzgün və yaradıcı məfhumlardan sui-istifadələr olunmuşdur. Əxlaq ustadı məsələsi, nəfsi saflaşdırma və Allaha doğru seyrin – hərəkətin daha effektiv olması üçün ümumi və xüsusi müəllimlərdən istifadə vacibliyi bu qaydadan müstəsna deyil.
Sufilərin bir dəstəsi özlərini “mürşid”, “şeyx”, “təriqət piri” və “qütb” adlandıraraq, başqalarını qeydsiz-şərtsiz özlərinə tabe etməyə çalışırlar. Deyirlər ki, təriqət pirindən şəriətə zidd əməllər görsəniz, irad tutmayın, çünki təslim olmuş ruhla bu işi görmək ona qarşı çıxmaqdır.

“Təvəlla” və “təbərra” prinsiplərinə əsasən, biz Allah dostlarını sevmək, düşmənlərinə ədavət bəsləmək və din rəhbərlərini hər şeydə örnək götürməklə vəzifələndirilmişik. Allah-taala “Mumtəhənə” surəsinin 4-cü ayəsində buyurur:
“İbrahim və onunla birlikdə olanlarda sizin üçün gözəl bir nümunə vardır. Onlar öz qövmünə dedilər: “Həqiqətən, biz sizdən və sizin Allahdan başqa tapındığınız şeylərdən uzağıq””.
Habelə, “Əhzab” surəsinin 21-ci ayəsində buyurur:
“Allahın elçisi sizlərə – Allaha və axirət gününə ümidini bağlayanlara və Allahı çox zikr edənlərə gözəl nümunədir”.