گفتار حكيمانه 455وَسُئِلَ مَنْ أَشْعَرُ الشُّعَرَاءِ،
إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ يَجْرُوا
فِي حَلْبَة تُعْرَفُ الْغَايَةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا، فَإِنْ كَانَ وَ لاَبُدَّ
فَالْمَلِكُ الضِّلِّيلُ (يريد امرؤ القيس).
از امام(عليه السلام) پرسيدند: برترينِ شعراى عرب كيست؟
امام(عليه السلام) فرمود:
شاعران همه یک روش نداشتند و در یک میدان به مسابقه نپرداختند تا پیشگام آن ها مشخص شود و اگر ناگزیر باید به این سوال پاسخخ داد باید گفت: برترین آن ها همان سلطان گمراه بود.[1]
منظور امام(عليه السلام) امرؤ القيس، شاعر معروف عرب است (كه امام(عليه السلام) او را بر همه ازنظر قدرت شعرى مقدم شمرد هرچند اشعار او محتواى جالبى ندارد)..
-----------------------------------------------
[1]. سند گفتار حكيمانه:
مرحوم خطيب در مصادر، روايت مفصلى از امالى ابن دريد (صاحب كتاب معروف جمهرة در لغت و متوفاى 321 قمرى) نقل مى كند كه گفتار حكيمانه بالا بخشى از آن را تشكيل مى دهد (كه نشان مى دهد قطعاً منبع ديگرى در اختيار داشته به خصوص اين كه پيش از سيد رضى و گردآورى نهج البلاغه مى زيسته است). (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 311).
اضافه مى كنيم كه ابن اثير نيز در كتاب لغت خود موسوم به النهاية در واژه ضلّ، بخشى از آن را آورده است.