[1]. سند گفتار حكيمانه: به گفته مرحوم خطيب، آمدى آن را در غرر با تفاوتى كه بيانگر استفاده از منبع ديگر است آورده (به جاى «انفذ»، «اشد» ذكر كرده) و ميدانى در مجمع الامثال آن را به عنوان يك ضرب المثل مشهور ذكر كرده است بى آن كه نامى از قائل آن ببرد (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 283).