در کتب صحاح یا دیگر کتب معروف برادران اهل سنّت مواردى دیده مى شود که بعضى از صحابه در عهد رسول خدا(صلى الله علیه وآله) یا بعد از آن مرتکب گناهانى شدند که مستوجب حد شد و حد را بر آنها اجرا کردند.
آیا باز هم مى گویید همه آنها عادل بودند؟ و هیچ خطایى از آنها سر نمى زند؟ این چه عدالتى است که اگر مرتکب کبیره اى شوند که حدّ شرعى دارد و حدّ بر آنها اجرا شود، باز هم عدالت بر سر جاى خود محکم ایستاده است؟
به چند مورد به عنوان نمونه ذیلا اشاره مى کنیم:
الف) نعیمان صحابى شرب خمر کرد و پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) دستور داد او را با نعال زدند.(1)
ب) مردى از طایفه بنى اسلم زناى محصنه کرده بود، پیامبر(صلى الله علیه وآله)دستور داد او را رجم کردند.(2)
ج) در داستان افک پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) دستور داد چند نفر را حدّ قذف زدند.(3)
د) بعد از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) عبدالرحمان بن «عمر» و عقبة بن حارث بدرى شرب خمر کردند و عمروبن عاص امیر مصر حدّ شرعى بر آنها اجرا کرد. سپس عمر فرزندش را احضار کرد و بار دیگر حدّ بر او جارى ساخت.(4)
هـ ) داستان ولید بن عقبه معروف است که شرب خمر کرد و نماز صبح را در حال مستى چهار رکعت خواند، به مدینه احضار شد و حدّ شرب خمر بر او اجرا شد.(5)
و موارد دیگرى که مصلحت ایجاب مى کند از ذکر آنها خوددارى کنیم. آیا باز هم چشم و گوش خود را بر واقعیات ببنیدیم و بگوییم همه عادل بودند؟!

1. صحیح بخارى، جلد 8، صفحه 13، حدیث شماره 6775، کتاب الحدّ.
2. صحیح بخارى، جلد 8، صفحه 22، حدیث شماره 6820 .
3. المعجم الکبیر، جلد 23، صفحه 128 و کتب دیگر.
4. السنن الکبرى، جلد 8، صفحه 312 و کتب بسیار دیگر.
5. صحیح مسلم، جلد 5، صفحه 126، حدیث شماره 1707 .