1. در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه امام صادق عليه السلام فرمود: «هر كس چهل روز در خانه‌اش طنبور بنوازند، خداوند متعال شيطانى بر وى مسلّط مى‌كند وهيچ عضوى از اعضاى او باقى نمى‌ماند مگر اينكه شيطان بر آن بنشيند ودر اين صورت حيا از وى رخت برمى‌بندد ونسبت به آنچه مى‌گويد ومى‌شنود پروا نمى‌كند وغيرت از وى زايل مى‌گردد... ».[1]
2. از حضرت على عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «كبوتر در آواز خود بر كسانى كه ساز مى‌زنند وكنيزان خواننده را نگهدارى مى‌كنند وعود ونى مى‌نوازند نفرين مى‌كند».[2]
3. از امام کاظم عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر كس چهل روز در خانه‌اش طنبور، عود، يا يكى ديگر از آلت‌هاى ساز يا نرد يا شطرنج نگهدارى كند، مستحقّ خشم الهى مى‌شود. واگر در اين چهل روز بميرد، فاجر وفاسق از دنيا مى‌رود وجاى او در جهنّم خواهد بود».[3]
4. در حديث است كه در مورد تفسير آيه شريفه (فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنْ الاَْوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ)[4] از امام صادق عليه السلام پرسيدند. فرمود: «منظور از اوثان (بت‌ها)
شطرنج ومنظور از قول زور (گفتار باطل) غنا وخوانندگى است ونرد از شطرنج بدتر است. امّا شطرنج، نگهدارى آن كفر، بازى كردن با آن شرك وتعليم دادنش به ديگران گناه كبيره هلاك‌كننده وسلام كردن بر كسى كه با آن بازى مى‌كند گناه است. وكسى كه دست در صفحه شطرنج بگرداند گويا دست در ميان گوشت خوك كرده،... وكسى كه با نرد قِمار بازى كند مثل كسى است كه گوشت خوك خورده وكسى كه قمار وبرد وباخت مالى كند، گويى دست در ميان گوشت وخون خوك گذاشته است. وانگشتربازى وبازى با تخته‌اى كه بر رويش ريگ‌هايى مى‌چينند وبازى مى‌كنند وامثال آن جايز نيست. وتمام اينها حتّى گردوبازى كودكان (كه در آن برد وباخت مالى بوده باشد) قِمار محسوب مى‌شود».[5] (آنچه در بالا درباره شطرنج آمد مربوط به زمانى است كه جزءِ آلات قِمار محسوب شود ويا با آن برد وباخت مالى كنند).

[1] . كافى، ج 6، ص 433، ح 14.
[2] . عيون اخبار الرّضا 7، ج 1، ص 246.
[3] . فقه الرّضا 7، ص 282.
[4] . ترجمه: «از بت‌هاى پليد اجتناب كنيد و از سخن باطل بپرهيزيد». سوره حج، آيه 30.
[5] . كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 41 و 42، ح 135.