فضيلت نوشيدن آب و خواصّ آن
1. در احاديث معتبر آمده است كه بهترين آشاميدنى‌هاى دنيا و آخرت،آب است.[1]
2. از حضرت صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر كس از آشاميدن آب دنيا لذّت ببرد، خداوند متعال در آخرت او را از آشاميدنى‌هاى بهشت بهره‌مند مى‌سازد تا از آنها هم لذّت ببرد».[2]
3. در حديث است كه كسى از امام صادق عليه السلام پرسيد: آب چه طعمى دارد؟ حضرت فرمود: «طعم حيات، زيرا خداوند متعال در قرآن كريم فرمايد: وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَىْءٍ حَىٍّ أَفَلاَ يُؤْمِنُونَ».[3]
4. در حديث ديگرى مى‌خوانيم كه كسى خدمت امام صادق علیه السلام رسيد، در حالى كه حضرت خرما تناول مى‌كرد و پس از آن آب نوشيد. عرض كرد: اگر بعد از خرما آب نخوريد بهتر است. حضرت فرمود: «براى اين خرما مى‌خورم كه لذّت نوشيدن آب را ببرم».[4]
5. در حديث است كه ابن ابى طيفور خدمت امام كاظم عليه السلام رسيد (ظاهراً اين شخص طبيب بود و حضرت كسالتى داشت). حضرت را از نوشيدن آب برحذر داشت. حضرت فرمود: «نوشيدن آب اشكالى ندارد، زيرا غذا را در معده جابه‌جا مى‌كند و غضب را فرو مى‌نشاند و بر عقل مى‌افزايد و از صفرا مى‌كاهد».[5]
 

آب‌هايى كه نوشيدن آن سفارش شده
آب زمزم
1. از حضرت اميرالمؤمنين علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «بهترين آب روى زمين آب زمزم و بدترين آن آب برهوت است؛ برهوت سرزمينى است در يمن كه ارواح كافران را شبانه به آنجا مى‌برند و در عذاب هستند».[6]
2. در حديثى ديگر فرمود: «آب زمزم دواى هر دردى است».[7]
3. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «آب زمزم درمان هر بيمارى است».[8]
4. در حديثى ديگر فرمود: «آب زمزم را براى هر حاجتى بنوشند آن حاجت برآورده مى‌شود».[9]
 
 
آب فرات
1. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «گمان نمى‌كنم كام كودكى را با آب فرات بردارند مگر اينكه دوستدار ما اهل بيت شود».[10]
2. در حديثى ديگر فرمود: «پيوسته دو ناودان از آب بهشت در آب فرات فرو مى‌ريزد».[11]
3. در سخنى ديگر فرمود: «اگر هم فاصله بين من و آب فرات بسيار باشد، براى شفا به آنجا مى‌روم و از آب فرات مى‌نوشم».[12]
4. در حديثى ديگر فرمود: «اگر نزديك آب فرات بودم دوست مى‌داشتم صبح و شام نزد آن بروم».[13]
5. از حضرت على علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «اگر اهل كوفه كام فرزندان خود را از آب فرات بردارند، همه آنها شيعه ما خواهند شد».[14]
6. از امام سجّاد علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «فرشته‌اى هر شب سه مثقال از مشك بهشتى در آب فرات مى‌ريزد. و هيچ نهرى در شرق و غرب عالم پربركت‌تر از نهر فرات نيست».[15]
 
 
آب باران و آب ناودان كعبه
1. از حضرت على علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «از آب باران بنوشيد كه بدن را پاك و دردها و بيمارى‌ها را از بدن بيرون مى‌كند».[16]
2. در حديث است كه مصادف از ياران حضرت صادق علیه السلام مى‌گويد: يكى از دوستان ما در مكّه بيمار شد، بيماريش چندان شدّت گرفت كه به حال احتضار افتاد. وضعيّت او را به امام صادق علیه السلام عرض كردم. حضرت فرمود: «اگر من جاى شما بودم از آب ناودان كعبه به او مى‌دادم». ما در شهر مكّه در جست‌وجوى آب ناودان كعبه رفتيم ولى نيافتيم. به ناگاه ابرى در آسمان ظاهر و صداى رعد و برق بلند شد و باران شروع به باريدن كرد. ظرفى را زير ناودان كعبه نهاديم، سپس ظرف پر از آب را نزد بيمار برديم. از آن آب نوشيد و همان ساعت شفا يافت.[17]
 
 
آب خنك
1. در روايتى آمده است كه حضرت على علیه السلام در تفسير آيه شريفه (ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ)[18]  فرمود: «منظور از آن نعمت‌ها، رطب و آب سرد است».[19]
2. از حضرت كاظم علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «خوردن آب سرد لذّت بيشترى دارد».[20]
3.از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «آب سرد حرارت بدن را فرو مى‌نشاند و صفرا را ساكن مى‌كند و غذا را در معده مى‌گدازد و تب را پايين مى‌آورد».[21]
 
 
آب جوشيده
1. از امام صادق علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «آب جوشيده براى همه دردها سودمند است و هيچ ضررى ندارد».[22]
2. از حضرت رضا علیه السلام روايت شده است كه فرمود: «آب جوشيده‌اى كه هفت بار بجوشد و از ظرفى به ظرف ديگر برگردانده شود، تب را زايل كرده و ساق پا و قدم‌ها را قوّت مى‌بخشد».[23]
 
 
آب‌هايى كه نوشيدن آن مذموم است
1. در احاديث فراوانى آمده است كه حضرت رسول صلی الله علیه و آله از شفا طلبيدن از آب‌هاى گرم كه بوى گوگرد مى‌دهد و از كوه‌ها مى‌جوشد نهى كرد وفرمود : «گرمى آن آب‌ها از گرمى جهنّم است».[24]
2. در حديث است كه امام باقر علیه السلام از اينكه كسى از آب تلخ و آبى كه بوى گوگرد مى‌دهد طلب شفا كند، كراهت داشت و مى‌فرمود: «حضرت نوح علیه السلام به هنگام طوفان، آب‌ها را طلبيد، همه اجابت كردند جز آب تلخ و آب گوگرد، پس هر دو را نفرين كرد».[25]
 


فلسفه شيرين يا تلخ بودن آب
از امام حسن و امام حسين علیهم السلام روايت شده است كه فرمودند: «ولايت و دوستى ما را بر همه آب‌ها عرضه كردند، هر آبى كه آن را پذيرفت شيرين و گوارا شد و هر آبى كه نپذيرفت تلخ و شور شد».[26]

[1] . محاسن، ص 570، ح 2؛ كافى، ج 6، ص 380، ح 1.
[2] . كافى، ج 6، ص 381، ح 6؛ ثواب الأعمال، ص 219.
[3] . ترجمه: «وهر موجود زنده‌اى را از آب قرار داديم، آيا ايمان نمى‌آورند؟» (سوره انبياء، آيه 30) كافى، ج 6،ص 381، ح 7؛ مكارم الأخلاق، ص 151.
[4] . محاسن، ص 571، ح 7؛ كافى، ج 6، ص 381، ح 3.
[5] . محاسن، ص 572، ح 15؛ كافى، ج 6، ص 381، ح 2.
[6] . محاسن، ص 573، ح 18؛ كافى، ج 6، ص 386، ح 3.
[7] . محاسن، ص 573، ح 19؛ كافى، ج 6، ص 387، ح 5.
[8] . محاسن، ص 573، ح 20؛ كافى، ج 6، ص 386، ح 4.
[9] . بحارالأنوار، ج 57، ص 45، ح 17 از درّ المنثور.
[10] . كافى، ج 6، ص 388، باب فضل ماء الفرات، ح 1.
[11] . همان.
[12] . محاسن، ص 575، ح 26؛ كافى، ج 6، ص 388، باب فضل ماء الفرات، ح 1.
[13] . كافى، ج 6، ص 388، ح 4.
[14] . همان، ص 389، ح 5.
[15] . كافى، ج 6، ص 389، ح 6؛ كامل الزّيارات، ص 48 و49.
[16] . كافى، ج 6، ص 387، ح 2.
[17] . محاسن، ص 574، ح 24؛ كافى، ج 6، ص 387، ح 6.
[18] . ترجمه: «سپس در آن روز (همه شما) از نعمت‌هايى كه داشته‌ايد بازپرسى خواهيد شد». سوره تكاثر، آيه 8.
[19] . مكارم الأخلاق، ص 157.
[20] . كافى، ج 6، ص 382، ح 1.
[21] . مكارم الأخلاق، ص 156.
[22] . همان، ص 157.
[23] . همان.
[24] . كافى، ج 6، ص 389، ح 1؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 13.
[25] . كافى، ج 6، ص 390، ح 4.
[26] . كافى، ج 6، ص 389، دنباله حديث 3.