فضيلت و فايده خلال كردن
1. از حضرت رسول اعظم صلی الله عليه و آله روايت شده است كه فرمود: «ملائكه هيچ چيز را دشمن ندارند مانند آنكه ببينند در دندان بنده‌اى طعامى مانده (و خلال نكرده و سبب بدبويى دهانش شده) است».[1]
2. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «جبرئيل براى حضرت رسول صلی الله عليه و آله مسواك و خلال و حجامت آورد و فرمود: خلال ريشه دندان را اصلاح مى‌كند و بر روزى مى‌افزايد».[2]
 
 
چوب خلال
1. از امام كاظم عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «با چوب گل و چوب درخت انار خلال نكنيد كه محرّك بيمارى خوره‌اند».[3]
2. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «با «نى» خلال نكنيد كه تا شش روز حاجاتتان برآورده نمى‌شود».[4]
3. نيز در سخنى فرمود: «حضرت رسول صلی الله عليه و آله با هر چوبى خلال مى‌كرد، جز برگ درخت خرما ونى».[5]
4. در حديثى آمده است كه: «حضرت رسول صلی الله عليه و آله از خلال كردن با چوب درخت انار و درخت مورد و نى نهى كرد و فرمود: اينها زمينه‌ساز بيمارى خوره هستند».[6]
5. از حضرت على عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «خلال كردن با چوب گز موجب فقر و بى‌چيزى است».[7]
 


آداب خلال كردن
1. از امام صادق روايت شده است كه فرمود: «آنچه با خلال بيرون مى‌آورى فرو نبر كه موجب جراحت‌هاى داخلى مى‌شود».[8]
2. در احاديث ديگر آمده است: «آنچه را با خلال بيرون مى‌آورى (نخور، بلكه) بيرون بينداز».[9]
3. از حضرت رسول اعظم صلی الله عليه و آله روايت شده است كه فرمود: «هرگاه خلال مى‌كنيد آب نخوريد، مگر اينكه سه نوبت مضمضه كنيد و آب دهان را بيرون بريزيد».[10]
4. در احاديث معتبر وارد شده است كه داخل و خارج از دهان را بعد از غذا با «سُعد»[11]  و «اشنان»[12]  بشوييد.[13]
 

[1] . مكارم الأخلاق، ص 152.
[2] . كافى، ج 6، ص 376، ح 4؛ مكارم الأخلاق، ص 153.
[3] . كافى، ج 6، ص 377، ح 7؛ مكارم الأخلاق، ص 152.
[4] . محاسن، ص 564، ح 968؛ كافى، ج 6، ص 377، ح 8.
[5] . كافى، ج 6، ص 377، ح 10؛ مكارم الأخلاق، ص 153.
[6] . محاسن، ص 564، ح 968؛ كافى، ج 6، ص 377، ح 8.
[7] . مكارم الأخلاق، ص 152.
[8] . كافى، ج 6، ص 378، ح 4.
[9] . كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 226، ح 1059.
[10] . مكارم الأخلاق، ص 153، از اميرالمؤمنين 7.
[11] . «سُعد» گياهى از تيره جگن‌ها كه قسمتى از ساقه‌هاى زيرزمينى آن غدّه‌اى شكل وداراى موادّ غذايى چربوشيرين است كه به مصرف خوراكى مى‌رسد (لغت‌نامه متوسّط دهخدا).
[12] . «اشنان» يا «اشنيان» يك مادّه شوينده قديمى است.
[13] . كافى، ج 6، ص 378، ح 1 و3 وص 379، ح 4؛ مكارم الأخلاق، ص 191.