1. در رواياتى معتبر كه از امام باقر وامام صادق عليهم السلام نقل شده است، سفارش كردهاند به
هنگام پوشيدن كفش از پاى راست وبيرون آوردن آن از پاى چپ
آغاز شود.
ونيز فرمودهاند: «هر كه يك پا در كفش كند وپاى ديگرش برهنه باشد وبا اين حال راه
رود، شيطان بر او دست مىيابد».[
1]
2. در حديث است كه عبدالرّحمن بن كثير مىگويد: همراه امام صادق عليه السلام به جايى
مىرفتيم، بند كفش امام پاره شد. من بند ديگرى كه همراه داشتم درآوردم وجايگزين بند
پاره كردم. حضرت كه در اين هنگام دست بر شانه من نهاده بود، فرمود: «هر كس كفش
مؤمنى را اصلاح (ومشكل او را حل) كند، هنگامى كه از قبر بيرون آيد خداوند او را بر
شتر پرسرعت سوار كند تا درِ بهشت را بكوبد».[
2]
3. در حديث است كه يعقوب سرّاج مىگويد: در سفرى در خدمت امام صادق عليه السلام بودم. بند كفش
حضرت پاره شد وبهاجبار با پاى برهنه به راه خود ادامه داد. عبداللّه بن ابى يعفور
بند كفش خود را درآورد وبه حضرت داد، امّا آن حضرت قبول نكرد وفرمود: «هر كه گرفتار
مشكلى شده، سزاوار است كه بر مشكل خود صبر كند».[
3]
استراحت دادن به پاها
1. در حديث است كه عبدالرّحمن بن ابى عبدالله مىگويد: همراه امام صادق عليه السلام به ديدن
كسى رفتم. چون حضرت بر او وارد شد (گويا جمعى با كفش نشسته بودند)، كفش خود را از
پا بيرون آورد وفرمود: «كفشهايتان را بيرون آوريد كه اين كار موجب استراحت پا
مىشود».[
4]
دعاى پوشيدن كفش
1. در كتاب مكارم الأخلاق[
5] به نقل از كتاب نجات آمده است: كفش را نشسته
بپوش ودر وقت پوشيدن آن بگو: بِسْمِ اللهِ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ
مُحَمَّدٍ وَوَطِّىءْ قَدَمَىَّ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَثَبِّتْهُما عَلَى
الصِّراطِ يَوْمَ تَزِلُّ فِيهِ الاَْقْدامُ.[
6]
ودر وقت بيرون آوردن، ايستاده كفشها را درآور وبگو: بِسْمِ اللهِ، اَلْحَمْدُ
لِلّهِ الَّذي رَزَقَني ما اَقي بِهِ قَدَمَىَّ مِنَ الاَْذى اَللّهُمَّ
ثَبِّتْهُما عَلى صِراطِکَ وَلا تَزِلَّهُما
عَنْ صِراطِکَ السَّوِىِّ.[
7]
2. در كتاب فقه الرّضا[
8] آمده است: هرگاه بخواهى كفش يا چكمه بپوشى از
پاى راست شروع كن وبگو: بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ اللّهُمَّ صَلِّ
عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ وَطِّئْ قَدَمَىَّ فِى الدُّنْيا
وَالاْخِرَةِ وَثَبِّتْهُما عَلَى الاْيمانِ وَلا تُزِلْزِلْهُما يَوْمَ زَلْزَلَةِ
الاْقْدامُ اللّهُمَّ وَقِنِى مِنْ جَمِيعِ الاْفاتِ وَالْعاهاتِ وَمِنَ
الاْذى.[
9]
وهنگام بيرون آوردن كفش از پاى چپ شروع كن وبگو: اللّهُمَّ فَرِّجْ عَنِّي مِنْ
كُلِّ هَمٍّ وَغَمٍّ وَلا تَنْزَعْ عَنّي حُلَّةَ الاْيمانِ.[
10]
[1] . كافى، ج 6، ص 467، ح 1 ـ 4؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 390، باب 43، ح 1-4 و باب 44، ح 1ـ4.
[2] . كافى، ج 6، ص 464، ح 13؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 384، باب 35، ح 1.
[3] . كافى، ج 6، ص 464، ح 14؛ مكارم الأخلاق، ص 123.
[4] . كافى، ج 6، ص 464، ح 15؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 385، باب 37، ح 1.
[5] . مكارم الأخلاق، ص 123؛ الامان من اخطار الاسفار والازمان، ص 63.
[6] . ترجمه: «به نام خدا. پروردگارا، بر محمّد و خاندان پاكش درود بفرست وگامهايم را در دنيا وجهان آخرتاستوار گردان و در روزى كه همه قدمها مىلغزند، آنها را بر پل صراط محكم وثابت گردان».
[7] . ترجمه: «به نام خدا. حمد وثنا مخصوص خداوندى است كه نعمتى به من داد تا بتوانم با آن پاهايم را از آزارواذيّت حفظ كنم. بار خدايا، پاهايم را بر صراط خود پايدار كن واز راه راست خود نلغزان».
[8] . فقه الرضا، ص 397 و 398.
[9] . ترجمه: «به نام خدا وبه ذات (پاك) خدا (آغاز مىكنم.) وحمد وستايش مخصوص خداست. بار خدايا!بر محمّد وآل محمّد درود بفرست. بار خدايا! قدمهاى مرا در دنيا وآخرت ثابت گردان، ودر پيمودن راهايمان پايدارشان كن، ودر روزى كه قدمها مىلغزد آنها را ملغزان. خدايا! مرا از تمام آسيبها وآفات وآزارهاحفظ كن».
[10] . ترجمه: «خدايا، هر اندوهى را از من برطرف كن وجامه ايمان را از تنم بيرون مكن».