1. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «خداوند به حضرت ابراهيم وحى كرد كه زمين به سبب ديدن عورت تو به من شكايت مى‌كند، ميان زمين وعورت خود حجابى قرار ده تا زمين ناراحت نباشد[1] ، سپس حضرت ابراهيم پاجامه را اختراع كرد وپوشيد».[2]
 2. در كتاب جامع بزنطى روايت شده است كه هر كه پاجامه را ايستاده بپوشد، تا سه روز حاجتش برآورده نشود.[3]
 3. از حضرت امير المؤمنين على عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «پوشيدن پاجامه در حال ايستاده، موجب اندوه است».[4]
 4. در حديثى ديگر فرمود: «پاجامه را ايستاده ورو به قبله ورو به انسان ديگرى نپوشيد».[5]
 5. ودر سخنى ديگر فرمود: «پيامبران پيراهن را پيش از پاجامه مى‌پوشيدند».[6]
 6. در كتاب فقه الرّضا آمده است: پاجامه را ايستاده نپوشيد كه موجب هلاكت وزردآب وغم ودرد مى‌شود، بلكه نشسته بپوشيد ودر وقت پوشيدن اين دعا را بخوانيد: بِسْمِ اللهِ اَللّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَتي وَلا تَهْتِكْني في عَرَصاتِ الْقِيامَةِ وَاعْفُ فَرْجي وَلا تَخْلَعْ عَنّي زينَةَ الاْيمانِ.[7]
7. كتاب مكارم الأخلاق از كتاب نجات نقل كرده است كه به هنگام پوشيدن پاجامه اين دعا خوانده شود: اللّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَتِي وَآمِنْ رَوْعَتِي وَاعْفُ فَرْجِي وَلا تَجْعَلْ لِلشَّيْطَانِ فِي ذلِکَ نَصِيبآ وَلا لَهُ إلى ذلِکَ وُصُولاً فَيَصْنَعَ لِىَ الْمَكايِدَ وَيُهَيِّجَني لاِرْتِكابِ الْمَحارِمِ.[8]

[1] . گفتنى است كه عرب‌ها زير پيراهن بلند (دشداشه) پاجامه نمى‌پوشيدند. اكنون هم كم‌وبيش برخىعرب‌ها چنين مى‌كنند. روايت مزبور ناظر به پوشش پاجامه براى چنين كسانى است، زيرا در حركاتوحالات مختلف، ممكن است قسمت‌هايى از بدن انسان نمايان شود.
[2] . علل الشرايع، ج 2، ص 585، ح 29؛ بحارالأنوار، ج 12، ص 77، ح 3.
[3] . السرائر، ج 3، ص 581؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 417، ابواب احكام الملابس، باب 68، ح 5.
[4] . مكارم الأخلاق، ص 101؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 416، ابواب احكام الملابس، باب 68، ح 2. (شايد بهاين خاطر كه گاه ممكن است خطرهايى پيش آيد).
[5] . مكارم الأخلاق، ص 101؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 416، ابواب احكام الملابس، باب 68، ح 4.
[6] . مكارم الأخلاق، ص 101؛ وسائل الشيعه، ج 3، ص 416، ابواب احكام الملابس، باب 68، ح 3.
[7] . ترجمه: «به نام خدا، پروردگارا، عيوبم را بپوشان ودر روز قيامت مرا رسوا مگردان ومرا پاكدامن قرار دهوزينت ايمان را از من سلب نفرما». فقه الرّضا، ص 395، باب الزىّ والزّينة ؛ مستدرک الوسائل، ج3، ص 313،باب 44، ح 1.
[8] . ترجمه: «بار خدايا، عيوبم را بپوشان وهراسم را برطرف كن ومرا پاكدامن قرار ده واز براى شيطان در آنبهره‌اى وبراى رسيدن به آن راهى قرار مده، تا براى من حيله‌ها سازد وبر گناهان تحريك‌ام كند».مكارم الأخلاق، ص 101.