(مقدّمه:) پيراهن‌هاى دراز وبلند پوشيدن وآستين پيراهن را بلند كردن ولباس را براى تكبّر بر روى زمين كشيدن، مكروه وناپسند است. (به رواياتى در اين زمينه توجّه فرماييد:)
1. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «حضرت امير مؤمنان علی علیه السلام به بازار رفت وبا يك دينار (اشرفى) سه قطعه لباس خريد: پيراهنى كه بلنداى آن تا نزديك بند پا بود، لنگى كه طول آن تا نيمه ساق پا بود، ازارى كه از جلو تا روى سينه‌ها واز عقب تا پايين‌تر از كمر را مى‌پوشاند. حضرت پس از خريد، دست به آسمان بلند كرد وپيوسته خدا را بر اين نعمت شكر مى‌كرد تا به خانه بازگشت».[1]
 2. ودر حديثى ديگر فرمود: «آنچه از بلنداى پيراهن از قوزك پا مى‌گذرد در آتش جهنّم است».[2]
 3. از امام كاظم عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «خداوند به پيامبرش فرمود : (وَثِيَابَکَ فَطَهِّرْ)؛ ولباست را پاكيزه دار.[3]  لباس‌هاى پيامبر صلی الله عليه و آله پاك وپاكيزه بود، منظور خدا اين بود كه پيراهنت را كوتاه كن تا آلوده نشود».[4]
 و در روايت ديگرى آمده است كه آن را بالا بزن تا به زمين كشيده نشود.[5]
 4. در روايت حسنه‌اى از امام باقر عليه السلام نقل شده است كه: «حضرت رسول اكرم صلی الله عليه و آله به مردى از بنى تميم چنين وصيّت كرد: مبادا پيراهن ولنگ خود را بلند ودراز كنى كه نشانه تكبّر است وخداوند متكبّران را دوست نمى‌دارد».[6]
 5. در روايتى معتبر آمده است كه امير مؤمنان على عليه السلام هرگاه پيراهن مى‌پوشيد آستين آن را مى‌كشيد وآنچه را كه از سر انگشتانش مى‌گذشت مى‌بُريد.[7]
 6. در حديث آمده است كه: «حضرت رسول اكرم صلی الله عليه و آله به ابوذر فرمود: هر كه از روى تكبّر، جامه‌اش را بر زمين بكشد خداوند در قيامت نظر رحمت به او نمى‌كند. واِزار مرد تا نيمه ساق پاست؛ البتّه تا بند پا هم جايز است، امّا افزون بر آن در آتش است».[8]
 
(يادآورى: به‌طور كلّى همواره بايد اهداف پوشش لباس را در نظر داشته باشيم ومطابق آن، لباس‌هاى خود را تهيّه كنيم.
هدف از پوشيدن لباس سه چيز است :
نخست حفظ تن از سرما وگرما وصدمات احتمالى ناشى از برخورد با موانع طبيعى وغير طبيعى؛ اين هدف مربوط به جسم انسان است.
هدف ديگر، حفظ حرمت وكرامت انسانى در برابر ديدگان ديگر انسان‌هاست، زيرا  اگر آدمى به صورت برهنه، همچون حيوانات، در برابر همنوعان خود حاضر شود، از چشم آنان مى‌افتد وحرمتش شكسته وكرامتش لكّه‌دار مى‌شود؛ اين هدف مربوط به روح انسان است.
وهدف سوم، كمك به حفظ پاكدامنى وعفّت همنوعان در سطح جامعه وحتّى خانواده است كه اين هدف بر خلاف دو هدف اوّل، مربوط به ديگران است؛ بنابراين، آنچه به هنگام تهيّه لباس مهمّ است رعايت سه هدف مزبور است؛ ازاين‌رو لباس‌هاى تنگ وچسبان هر چند تمام بدن را بپوشاند، پسنديده نيست زيرا نه مايه آرامش جسم انسان است ونه روح ونه افراد جامعه.
همان‌گونه كه لباس‌هاى آستين كوتاه كه بيش از حدّ متعارف، آستين آن كوتاه است در انظار عمومى پسنديده نيست.
مختصر اينكه، لباس‌هاى واجد اهداف سه‌گانه بالا مورد تأييد اسلام است وآنچه فاقد آن سه هدف، يا برخى از آنها باشد در اسلام سفارش نشده است).

[1] . كافى، ج 6، ص 455، ح 2؛ مكارم الأخلاق، ص 113.
[2] . كافى، ج 6، ص 456، ح 3؛ مكارم الأخلاق، ص 109.
[3] . سوره مدّثّر، آيه 4.
[4] . كافى، ج 6، ص 456، ح 4.
[5] . كافى،ج 6، ص 455، ح 2؛ مكارم الأخلاق، ص 103.
[6] . كافى، ج 6، ص 456، ح 5؛ مكارم الأخلاق، ص 109.
[7] . كافى، ج 6، ص 457، ح 7؛ مكارم الأخلاق، ص 111.
[8] . امالى طوسى، ج 2، ص 152؛ مكارم الأخلاق، ص 110.