Kitabın bu qismində müxtəlif məsələlər irəli çəkilir ki, onun nəzərinə görə onların ən mühümü Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih)-in qəbrini ziyarət, onun qəbrinin yanında dua və o həzrətin əsərlərinə təbərrük etməyin müstəhəb olmasını göstərir, bu məsələ ilə əlaqədər alimlərdən çoxlu kəlamlar da nəql edir.
Bu hissənin sonunda təəssübkeş vəhhabilərin kəs­kin müxalifətinə səbəb olan bir məsələyə işarə edir: o da Peyğəmbəri-Əkrəm (səlləllahu əleyhi və alih)-in milad günü­nü, o həzrətin hicrət, be`sət, Qur`anın nazil ol­ması, Bədr müharibəsində (Peyğəmbərin ilkin qəzvə­lərində) müsəlmanların qələbə çalmasını, ni­meyi-şə`banı və s. bayram şənlikləri keçirilmə­sidir.
Bildiyiniz kimi, ifratçı və təəssübkeş vəhha­bilər bütün bu işlərin hamısını bid`ət hesab edir və buna görə də bu kimi bayram şənlik­ləri ke­çi­ril­məsinin qarşısını tam ciddiyyətlə alırlar.
İbni Ələvi onlara məntiqi cavab verərək deyir: Tə`zim əlaməti olan bu kimi yığıncaqlar camaat arasında mövcud olan adi bir işdir və camaat onu, heç bir şəriət göstərişi ünvanı ilə yerinə yetirmirlər. Deməli, bunun bid`ət olub-olmamasına heç bir dəlil yoxdur. Əksinə, bu əsərlərin çox dəyərli və müsbət yönləri vardır ki, ondan qəflət etmək olmaz. Bu kimi əzəmətli yığıncaqlarda İslamın bütün zəminlərdə olan peyğamını insanlara çatdırmaq olar.
Kitabın axırında deyir: «Bu kimi məclislər, həqiqətdə, çox nəfis və qiymətli xəzinələrdir, onları ən yaxşı vəchlə qoruyub-saxlamaq, qənimət saymaq lazımdır. Bu işlərlə müxalifət edərək onun məhv olunmasına çalışanlar isə, nadan və dardüşüncəli adamlardır.»[1]

[1] «Məfahimu yəcibu ən tusəhhəhə» kitabının 3-cü bölməsinin xülasəsi, səh.243-318.