يكي از حوادث «قيامت»، «نفخ صور» است. «قرآن مجيد» علاوه بر نفخ صور از عبارت «نقر فی الناقور»؛ (كوبيدن در ناقور) نيز استفاده كرده، آنجا كه مى فرمايد: (هنگامى كه در ناقور كوبيده شود، آن روز، روز سختى است و بر كافران آسان نيست)؛ «فَاِذا نُقِرَ فى النّاقُورِ * فَذلِكَ يَوْمَئِذٍ عَسِيرٌ * عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ».(1)
«نَقْر» به گفته ارباب لغت در اصل به معناى كوبيدن چيزى است، و «منقار» به وسيله كوبيدن است و از آنجا كه كوبيدن همراه با صداست گاه اين واژه به معناى ايجاد صدا يا سببِ آن - كه دميدن در شيپور است - آمده و لذا گروهى آيه را مستقيماً به معناى «نفخ در صور» تفسير كرده اند (نقر به معناى دميدن و «ناقور» به معناى صور).(2)
اين احتمال نيز وجود دارد كه تعبير به «نقر» به خاطر آن است كه صداى شيپورِ رستاخيز آن قدر عظيم است كه گويى گوش را سوراخ مى كند و در مغز فرو مى رود!
به هر حال این تعبیر اشاره به «نفخ دوّم» است، به گواهى آیاتى که بعد از آن قرار دارد، و از وضع سخت کافران در آن روز خبر مى دهد و به گفته فخر رازى اگر منظور «نفخ اوّل» باشد (چنانکه بعضى از مفسّران احتمال داده اند) آن روز، روز سختى بر کافران نخواهد بود؛ زیرا روز مردن و رهایى یافتن است. بله روز سخت، روز قیامت، مقارن صیحه حیات است.(3)،(4)