امام صادق(علیه السلام) مى فرماید:
لِأَهلِ الجَنَّةِ أَربَعُ عَلَامَاتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ، وَلِسانٌ فَصِیحٌ لَطِیفٌ، وَقَلْبٌ رَحِیمٌ، وَیدٌ مُعطِیةٌ(1)
ترجمه
بهشتیان چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان گویا و صریح، قلب پر از محبّت، و دست دهنده.
شرح کوتاه
اصیل ترین مکتب هاى انسانى آن است که فرد را در دل اجتماع ببیند و اجتماع را پرورش دهنده افراد ارزنده، زیرا که اجتماع سرچشمه همه برکات معنوى و مادى است.
حدیث بالا که نشانه هاى مردم سعادتمند و بهشتى را بازگو مى کند چهار موضوع را یادآورى کرده که همگى مربوط به استحکام پیوندهاى اجتماعى و پاشیدن بذر عواطف انسانى در سرزمین اجتماع است:
روهاى گشاده و پر از مهر و صفا، زبان هاى نرم و محبّت آمیز و در عین حال صریح و گویا، قلب هایى که براى انسان ها بتپد، دست هایى که از کمک باز نمى ایستند، آرى اینهاست نشانه هاى انسان هاى بهشتى!
1. كتاب إرشاد القلوب، ص 181، ومثله فی الاختصاص للشیخ المفید، ص 335.