خون‌هاى سه‌گانه
. كارهايى كه بر حائض حرام است : 1. تمام عبادت‌هايى كه شرط صحّت آن وضو يا غسل يا تيمّم است. 2. كارهايى كه بر جنب حرام است. 3. آميزش جنسى و نزديكى كردن به هنگام عادت، هم بر زن حرام است و هم براى مرد. 4. طلاق دادن زن در
حالت حيض باطل و بى‌اثر است.
. زيارت امام زاده براى حايض : زيارت امام‌زادگان مانعى ندارد ولى نبايد وارد بخش‌هايى شود كه مسجد است.
. زيارت ائمّه : براى حائض : احتياط واجب آن است كه در حرم امامان توقّف نكند، ولى رفتن به رواق‌هاى اطراف ضريح مطهّر امامان: مانعى ندارد، امّا وارد حرم (محوطه اطراف ضريح) نشود.
. قرائت قرآن در حال حيض : قرائت قرآن جز آياتى كه سجده واجب دارد[1]  جايز است، هرچند خواندن بيش از هفت آيه كراهت دارد. يعنى ثواب آن نسبت به زمانى كه عادت نيست كمتر است، ولى خواندن دعاها و زيارت‌ها و انجام سجده و فرستادن صلوات و ساير اذكار به طور كلى مانعى ندارد.
. حرمت نزديكى در ايّام حيض : نزديكى (دخول از پشت يا جلو) با همسر در ايّام عادت ماهيانه حرام است؛ امّا لذّت‌هاى ديگر مانعى ندارد.
. نزديكى كردن بعد از پاكى از حيض و قبل از غسل : اگر كاملاً پاك شده باشدوحتّى لكّه خون كمرنگى نبيند، آميزش اشكال ندارد.
. لكّه بينى قبل از حيض : اگر لكّه بينى قبل از حيض، بيش از دو سه روز نباشد و در اين مدت به‌طور مستمر در باطن خون باشد وبه خون حيض متّصل شود و مجموع لكّه‌ها و خون از ده روز بيشتر نباشد، حيض محسوب مى‌شود. ولى اگر از ده روز بيشتر شود فقط خون‌هايى كه شرايط حيض دارد حيض محسوب مى‌شود و لكّه‌ها استحاضه است. امّا اگر بر اثر زخم و جرح يا عفونت باشد براى نماز فقط بايد محلّ نجس تطهير شود.
. تجاوز خون از ده روز : اگر از ده روز بگذرد به مقدارى كه در ماه‌هاى قبل خون مى‌ديده عادت ماهيانه قرار مى‌دهد و بقيّه حكم استحاضه دارد و اگر از ده روز تجاوز نكند همه آن حيض محسوب مى‌شود.
. خون‌هاى نامنظّم : چنانچه عادت ماهيانه مرتّب دارد طبق آن عمل كند و اگر ندارد، خون‌هائى كه نشانه‌هاى حيض دارد حيض است (به شرطى كه از سه روز كمتر و از ده روز بيشتر نباشد وفاصله دو حيض كمتر از ده روز نباشد).
. طهر متخلّل: هرگاه زن پيش از ده روز پاك شود و بداند كه در باطن خون نيست، بايد غسل كند و عبادت‌هاى خود را به جا آورد اگرچه يقين داشته باشد پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى‌بيند.
. استفاده از قرص جلوگيرى براى قطع عادت ماهيانه : هرگاه ضرر مهمّى نداشته باشد اشكالى ندارد و چنانچه لكّه‌هايى ببيند ولى سه روز اوّل متّصل و پى‌درپى نباشد حكم استحاضه را دارد.
. استحاضه و خونهاى مشكوك : هرگاه خون، علايم وشرايط حيض (مانند پيوستگى در سه روز اوّل) را نداشته باشد وبر اثر زايمان يا زخم و جرح يا عفونت نباشد در حكم استحاضه است.
. زنان فاقد رحم كه يائسه نيستند : در صورتى كه رحم آنها را به طور كامل برداشته باشند خونى كه مى‌بينند عادت محسوب نمى‌شود و حكم خون زخم و مانند آن را دارد و براى نماز شستن آن خون‌ها كافى است و در صورت طلاق احتياط اين است كه عدّه نگه دارد.
. يائسگى زنان سيّده و غيرسيّده : اوّلاً اين مسأله مربوط به خون‌هاى مشكوك است و اگر بعد از پنجاه سال خونى كه مى‌بيند تمام صفات حيض را داشته باشد حيض است. ثانياً آنچه در روايات آمده زنان قرشى است نه مطلق سادات و بنى‌هاشم وقريش قبيله‌اى است از عرب؛ پس حكم شصت سالگى مخصوص زنانى است كه عرب هستند و از قبيله قريش در حالى كه در عرف، زنان سيّده ايرانى را عرب نمى‌گويند چه رسد به قريشى. و تفاوت است بين بنى‌هاشم يعنى از نسل‌هاشم بودن با از نژاد قريش و جزءِ قبيله قريش بودن. فى‌المثل كسى كه جدّ اعلاى وى ترك بوده ولى چندين پشت او فارس هستند به او ترك گفته نمى‌شود. تذكّر: آنچه در مورد قبيله قريش گفته مى‌شود تعبّد نيست، بلكه طبيعت آنها اين است كه زنانشان تا شصت سالگى بارور مى‌شوند و زنى كه اجدادش عجم است و طبيعتش عوض شده احكام آنها در مورد او جارى نمى‌شود. البتّه اكنون هم در ميان اعراب قبيله قريش موجود است.
. خون پس از يائسگى : هرگاه خونى كه پس از يائسگى مى‌بينند تمام شرايط حيض را داشته باشد، عادت ماهيانه محسوب مى‌شود و احكام حيض را دارد. و سنّ يائسگى مربوط به خون‌هاى مشكوك است.
 

[1] . سوره سجده(32)، آيه 15؛ سوره فصّلت (41)، آيه 37؛ سوره نجم(53)، آيه 62؛ سورهعلق (96)، آيه 19.