اسلام در هنگام جنگ و نبرد از مسايل اخلاقى نيز غافل نيست، و سربازانش را به آن سفارش مى كند. به چند نمونه آن توجّه فرماييد:
1. شما جنگ را آغاز نكنيد؛ بلكه هر زمان دشمن جنگ را شروع كرد شما جوابش را بدهيد و اگر دست از جنگ كشيد شما هم دست بكشيد.(1) اين دستور اسلامى، خود دليل بر اين است كه جنگ هاى اسلامى جنبه دفاعى داشته است.
2. غير نظاميان را نكشيد.(2) شما با سربازان دشمن مى جنگيد، غير نظاميان گناهى ندارند، پس متعرّض آنها نشويد.
3. آب دشمن را آلوده به موادّ سمّى نكنيد.(3) معناى اين دستور، ممنوعيّت استفاده از سلاح هاى شيميايى و ميكروبى و كشتار جمعى است.
4. محيط زيست را آلوده نكنيد، درختان را قطع ننماييد، و حيوانات را نكشيد.(4) ولى همين آمريكايى ها كه صداى دفاع از حقوق حيوانات و محيط زيستِ آنها، گوش فلك را كر كرده، در جنگ ويتنام هنگامى كه سربازان ويتنامى به جنگل ها پناه مى بردند، جنگل را با سربازان درون آن به آتش كشيدند؛ امّا اسلام اجازه اين كار را نمى دهد و مى گويد: «شما با سربازان و دشمن نبرد مى كنيد، محيط زيست كه گناهى ندارد».
5. مجروحان را نكشيد(5)؛ زيرا آنها خطرى براى سربازان اسلام ندارند.
6. غافلگيرانه حمله نكنيد، نيمه شب به سمت دشمن حمله نكنيد(6)؛ بلكه حضرت علي(عليه السلام) توصيه مى كرد جنگ بعد از ظهر باشد(7) تا درگيرى كمترى رخ دهد، و افراد كمترى كشته شوند. بنابراين، ترور [كه نوعى حمله غافلگيرانه محسوب مى شود] ممنوع است. با اين وجود، وهّابى هاى تندرو - كه ترور را در دنيا مرسوم كردند و بدين وسيله اسلام را بدنام كردند - چه ضرر و زيان فراوانى كه به اسلام نزدند. پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) فرمودند: «اِنَّ الْإِسْلَامَ قَيَّدَ الْفَتْكَ»(7)؛ (اسلام مانع از ترور كردن است). اگر با كسى سر جنگ داريد به صورت جوانمردانه با او بجنگيد، نه اينكه يك بمب به خود ببنديد و به داخل مسجد مسلمانان برويد و بمب را در ميان اجتماع نمازگزاران منفجر كنيد. آيا اسلام كه اجازه كشتن حيوانات و قطع درختان را نمى دهد، چنين جناياتى را مجاز مى شمرد؟(8)