سؤال 532 ـ برخى از بیماران در اثر بیمارى به حالت اغماء مى روند، یا طىّ عمل جرّاحى توسّط پزشک بیهوش مى شوند و نمى توانند نماز بخوانند. آیا نمازهاى این مدّت را باید قضا کنند؟
جواب: نماز در موقع بیهوشى قضا ندارد.
سؤال 533 ـ شخصى بر اثر سکته مغزى چند سال حواس درستى نداشته، به گونه اى که اگر به او تذکّر مى دادند نماز را بدون شرایط آن مى خوانده، و گرنه نمى خوانده است. آیا چنین فردى مانند شخص بى هوش است که نمازش قضا ندارد، یا نمازهاى او بر پسر بزرگتر واجب است؟
جواب: در فرض مسأله نماز از او ساقط است، و قضاى آن بر عهده فرزند او نیست. امّا اگر عقل و شعور کافى دارد، ولى گرفتار فراموشى مى شود احتیاط واجب آن است که فرزند بزرگتر بعد از فوت او نمازهایش را قضا کند.
سؤال 534 ـ شخصى چندین ماه است که در حال کما است، اگر از کما خارج شود قضاى نمازها و روزه هاى زمان کما بر او واجب است؟ و اگر به همان شکل فوت کند، پسر بزرگترش باید آنها را قضا کند؟
جواب: نمازهاى مذکور قضا ندارد. و بر پسرش نیز نسبت به آن زمان چیزى نیست.
سؤال 535 ـ اکنون به خاطر بیمارى در بیمارستان بسترى هستم، با توجّه به اینکه در اینجا فرصت زیادى دارم، آیا مى توانم نمازهاى قضاى خود یا دیگران را (چه مجّانى یا در برابر اجرت) بجا آورم، با توجه به اینکه باید نشسته نماز بخوانم و گاه امکان تطهیر بدن یا لباس ها وجود ندارد؟
جواب: قضاى نمازهاى واجب در این حالت اشکال دارد; خواه براى خودتان یا به نیابت از دیگرى. ولى مى توانید براى خودتان یا به نیابت از دیگران نمازهاى مستحبّى بخوانید.
سؤال 536 ـ کسى که با وضو یا غسل جبیره اى نماز مى خواند، آیا مى تواند نمازهایى را که در زمان سلامتى اش فوت شده، در این حال قضا کند؟
جواب: مانعى ندارد.
سؤال 537 ـ نماز و روزه هاى فراوانى از من فوت شده است، ولى متأسّفانه اکنون بیمارم و قادر بر انجام آن نیستم، و امیدى به بهبودى در آینده نیست، آیا مى توانم در حال حیات، شخصى را اجیر کنم که آنها را از سوى من بجا آورد؟
جواب: مى توانید وصیّت کنید که پس از شما این کار را انجام دهند، ولى در حال حیات جایز نیست.
